Вынаходкі пра "далукавецкі", яшчэ хаценчыцкі перыяд. А) Івашка Войцехавіч Манівід (да 1420 - 1458) Б) Мікалай (Радзівілавіч) Радзівіл “Стары” (1440-16.07.1509) Соф’я Іванаўна Манівід (1450-1512) “Шлюб (каля 1474 г.) з Соф’яй Манівідаўнай прынёс яму спадчыну рода Манівідаў:… Хаценчыцы…” В) Мікалай Мікалаевіч Радзівіл (1470-1521) “У 1509 г. ўладанні М.Радзівіла былі падзелены паміж трыма яго сынамі. Старэйшы, Мікалай, атрымаў… Хаценчыцы…” Г) "У 20-х гадах XVІ ст. пры падзеле сваіх уладанняў Радзівіламі згадваецца вёска Хаценчыцы". Дадаў у храналогію.
Шаноўнае Спадарства, патрэбна Ваша дапамога. Дайшоў да Свалынскіх. Шукаючы больш падрабязныя крыніцы, напаткаў вось такую працу ўсё таго ж Ф.Чарняўскага: "Маршалак Ашмянскага павета Ян Свалынскі (?—1646): паходжанне, грамадска-палітычная дзейнасць, маёмаснае становішча". Наколькі я разумею знайсці гэта можна у НГАБ вось па гэтым прыкметам: Дэпартамент па архівах і справаводству Міністэрства юстыцыі Рэспублікі Беларусь, Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі. — 2021. — Вып. 19. — С. 272—287. Ці здолее хто азнаёміцца з гэтым дакументам і падказаць яго сутнасць і магчымую сувязь з Лукаўцам?
Знойдзена, дзякуючы шаноўным Сябрам! Выкладваю вынікі далейшага паступовага паглыбення ў гісторыю Лукаўца. Ян Іванавіч Свалынскi З тых крынiц, якiя ёсць,мы ведаем, што першапачаткова Лукавец быў падзелены на дзяржаўную і шляхецкія часткі. У сваю чаргу апошняя, ў пэўны час (па стану на 1644 г.), складалася аж з трох: “Лукавец Рагозінскі”, “Лукавец Ратамскі” і “Лукавец Гаўрановіча”. Куды знікла дзяржаўная частка не вядома (пакуль што), але ўласная, як мы ведаем, канчаткова была аб’яднана Касакоўскімі. Аднак працэс злучэнне пачаўся крыху да іх, пры Яне Свалынскім, якому ў 1639-м годзе быў “саступлен” “Лукавец Ратамскага”. У 1644 ён “аб’ядноўвае” “Лукавец Ратамскага” з “Лукаўцом Гаўрановіча”, пасля чаго гэта новаўтварэнне атрымала нават назву “Лукавец Свалынскага”. У сваю чаргу “Лукавец Рагозінскі” быў праданы Тамашу Касакоўскаму ў 1649 г. А ён, маючы пасля прадажы яму Я.Свалынскім “Лукаўца Свалынскага” ў (? 1644-1645 г.) канчаткова аб’ядноўвае Лукавец у адзіны маёнтак. Хто ж такі Ян Свалынскі? Згодна вынаследванню Ф.Чарняўскага, Свалынскія маюць свае карані з Полацкай зямлі і паходзілі з дробнай шляхты. Вядома, што бацька Яна, Іван Ахрамеевіч Свалынскі, служыў у роце каралеўскага ротмістра падчас вайны ВКЛ з Маскоўскай і Шведскай дзяржавамі за валоданне тэрыторыяй Лівонскага ордэна ў сярэдзіне XVI ст. (Інфлянцкая вайна). Узвышэнне роду адбылося ў першай палове XVII ст., калі дзейнічаў маршалак ашмянскі і каралеўскі сакратар Ян Іванавіч Свалынскі. Сам ён, як і яго продкі, браў удзел у ваенных выправах, якія былі выкліканы неабходнасцю абароны інтарэсаў краіны, і атрымоўваў за гэта ўзнагароды. Ужо ў 1607 г. Ян Свалынскі меў значныя паслугі перад каралём, за што быў узнагароджаны Жыгімонтам ІІІ. У адрозненне ад папярэдніх пакаленняў роду, якія пераважна адносіліся да полацкай шляхты, Ян Свалынскі сканцэтраваў свае маёнткі ў Ашмянскім і часткова Менскім паветах. Так менавіта ў 1608 годзе яго маці, Жданна Рагозянка, адпісала Яну сваю частачку Хаценчыцкага маёнтка. У наступным годзе (1609), Ян Свалынскі прыкупіў да маёнтка Хаценчыцы “бор Карповіцкі”. У 1629 г. ён набывае яшчэ адну частку Хаценчыц. У 1644-1645 г. прадае ўсе свае хаценчыцкія і лукавецкія ўладанні Т.Касакоўскаму. Памёр Ян ў другой палове 1646 г. Галіна Я.І.Свалынскага перарвалася на яго дзецях, таму знаходжанне роду ў шэрагах лакальнай і нават дзяржаўнай эліты атрымалася непрацяглым. // Дададзена ў Храналогію
Рагозы, Іозафовічы і інш. "Рагозінскі" Лукавец праіснаваў з 1550-га па 1649 год. Тут, нялічачы дробныя пераходы, можна вылучыць два больш-меней істотныя перыяды ўладарання. Першы з іх адносіцца да часу непасрэдна Рагозаў. Як мы ведаем першым уладаром Лукаўца з Рагозаў быў Рыгор Астаф'евіч. Пасля яго смерці (да 1578 г.) маёнтак належаў яго сыну, Зміцеру. А затым яго роднаму брату Льву (да 1590 г.). Пасля гэтага пачынаецца драбленне і пераход асобных частак "Рагозінскага Лукаўца" ад адной сям'і да іншай. У 1605 г. частка ("А"), якая ўключала непасрэдна Лукавец і в. Зачарная была куплена Аляксандрай (Рагазянкай) і яе мужам Беняшам Іозафовічам. Гэтая частка перайшла далей, верагодна, у спадчыну да іх сына Аляксандра. Які прадаў яе Т.Касакоўскаму толькі ў 1649 годзе. Але яшчэ перад гэтым, у 1644 г., Аляксандр Беняшавіч Іозафовіч набывае іншую частку рагозінскага лукаўца ("Б"): так званыя пустаўшчызны Макараўшчызна, Ажахаўшчызна і Вераб’еўшчызна. Цікава, што паміж 1615 і 1629 гг. яго бацька Беняш ужо валодаў гэтай часткай "Б". Як бы там ні было увесь Лукавец "Рагозаў" апынуўся ў Касакоўскіх у 1649 годзе. // Дададзена ў Храналогію
Ошибка изначально - Рагозы уже в 1555 году поделили свою часть Хотенчицкого маентка на три части. Рыгору Рагозе досталась часть непосредственно с Лукавцом, еще две части ушли в две другие линии Рагоз и были проданы или отошли как приданое между 1590-первой половиной 17го века - вот почему Йозефович и Свалынский скупали части " Лукавецкого маёнтка" - у них от жен через приданое уже что-то было.
Кстати, нашел интересную информацию об истории этого Дворек (он же Dworek vel Szczokowszczyzna - Dworek), которая поясняет историю такого интересного названия: "В средневековые времена наравне с деревнями существовали и однодворные поселения, дворищи и хуторы. Доказательством служат такие названия, как Дворок-Щоковщина, Красный двор.Большое количество хуторов на территории вилейского района появилось в 1920-е года. Как правило, они возникали путем выделения имения из деревни и носили её имя. Расположенные вдоль сельских дорог или луговых стежек хуторы образовывали настоящие хуторские села".[/QUOTE] ха, что могут написать в интернете?!!! История этого имени проста Женившись на Марии в 1921 году, Леон Боровский получил в приданое только что купленное (дешево – после войны) поместье Вяпраты с усадьбой. Однако всего через год Рижский договор установил границу между Польшей и СССР. Суд Леона находился в 2 км от границы. Брат Ян Боровский подарил ему ферму и старый дом лесника в Щековском районе. Для придания ему пышности его назвали «Дворек» (как небольшой усадебный дом).
Michale. Pozwolę sobie na podsumowanie wg drzewa które spisała p. Otwinowska, pra pra ... wnuczka Borowskich wg jej wiedzy drzewo wygląda tak: po pierwsze w historii znaczą rolę odgrywa rodzina Bohdanowiczów!!! Kazimierz Bohdanowicz w 1810 w wyniku podziału majątku po ojcu Tadeuszu dostaje część z południową Zaborze (dwór), Karpowicze, Ledwieni, Skałbiszcze, Chramcowo, Chocieńczyce, Stara Guta, Dubowo, Szypki, Rajówka, Pelichowo (?), Szczokowszczyzna, Łowcewicze Majątek dzieli druga żona Tadeusza - Ludwika Kazimierz żeni się z Julianną hr. Miączyńską (?) / jej I mąż Karol Trebert zmarł z I małżeństwa jest córka Helena Trebert z II - z Kazimierzem / Michalina, Felicja, Maria, Zofia Zofia x Włodzimierz Hrechorowicz przejmuje cały majątek (mają 4 synów) Maria x Ludwik Wołodkowicz Felicja x NN Szczytt Michalina x Dominik Koziełł-Poklewski maj. Kostyki Helena x Antoni Borowski z Juncewicz mają 3 córki Zofia x Ignacy Bohdanowicz - do majątku Bohdanowicza w Baksztach Wielkich Elżbieta x Benedykt Koziełł-Poklewski Serwecz Wielki Felicja x Aleksander (? Cimdziewicki?) mają 2 synów - Kazimierz i Aleksander Kazimierz zostaje w Juncewiczach 1 żona - Ludwika Koziełł-Poklewska †1882 2 żona - Bronisława Koziełł-Poklewska dzieci: Antoni - okulista/ malarz zmarł †1932 Wilno Michał Aleksander - Kontradmirał oficer marynarki rosyjskiej i polskiej zm. XII.1939 Wilno / Maria Raue †1971 (droga w wojsku + Juncewicze) Kazimierz - właściwy właściciel Juncewicz †1941 / Zofia Borowska (z Łukawca / zgoda na ślub w Watykanie) †1920 Józef - bankier w Warszawie, w ministerstwie †1958 / Maria Buczyńska Ludwik - wojskowy artylerzysta w Wilnie / Anna Armuszewicz majątek Zabołocie Bohdanowicz Kazimierz Fadeevich 57 lat. / zmarł w Zaborzu 01.04.1849 (72l) pochowany w Radoszkowicach / 'dopisek' – obok dworu Zaborze obok starej unickiej kaplicy Aleksander dostaje w posagu Łukawiec (prawdopodobnie po linii Bohdanowicza.. może kupiony po Szumskich?) Aleksander x Wiktoria Świda Jan - Łukawiec / Anna z d. Falkowska 1919 Warszawa ewangelickie / primo voto Bohdanowicz (po Mieczysławie) 1904 Ignacy x Modesta Stankiewicz / Czerwiaki Leon x Maria Sipayłło - Waprata 1921 / Dworek - Szczekowszczyna (1948 II żona Jadwiga Rodziewicz z Kazimierzowa) Zofia x Kazimierz Borowski z Juncewicz i dalej to dzieci Czy wątek Bohdanowicza się gdzieś przewinął? i skąd się wzięły nazwiska Trebert i Miączyńska (hrabinia)
Дваранства Бароўскім было нададзена ў 1802 годзе, калі генерал-маёр і кавалер Фёдар Бароўскі Арцем’еў сын звярнуўся з прашэннем на імя Імператара Аляксандра Паўлавіча, у якім ён тлумачыў, што «…з самых аддаленых часоў прозвішча Бароўскіх шануецца ў ліку дваранскіх, і гэта вядома ў пісьмовых хроніках польскіх. Іх продкі валодалі маёнткамі, на якія польскімі каралямі былі падараваныя адпаведныя прывілеі». Гэтае прашэнне з доказамі ў Геральдычную камісію і дало падставу ўнесці герб «Ястржембец» роду Бароўскіх у гербоўнік Царства Польскага. Радавы герб прадстаўляе сабой шчыт, на блакітным полі якога «залатая падкова, уверх канцамі звернутая, пасярэдзіне крыж, у шлеме над каронай Ястраб, павернуты ў правы бок шчыта з узнятымі крыламі, у кіпцюрах правай нагі трымае падкову з крыжом, як у шчыце». Такі герб, літы з латуні, вісеў і ў салоне сядзібы ў Юнцавічах. Шлях Перамогі Вилейская районная газета – свежие и интересные новости Сяргей ГАНЧАР
Borowski h. Jastrzębiec, rodzina małopolska, pochodząca od Cudzynowskich vel Cudzinowskich; pisali się z Łagiewnik. Nazwisko wzięli od wsi Borów, w parafii Krzcięcice, pow. Jędrzejów, gdzie ich notują akta w 1426 roku (Bon.), zaś według Niesieckiego od wsi Borówka w dawnym woj. krakowskim. Obecnie Borówka stanowi przysiółek wsi Kobylec, w gminie i parafii Łapanów, pow. Bochnia. Z nich jedna linia otrzymała tytuł baronowski w Galicji 2 II 1808 r. Józef Borowski, stolnik grabowiecki, został baronem austriackim w 1808 r. Niektórzy z tych Borowskich przeszli do herbu Lubicz i odwrotnie, Lubicze przeszli do Jastrzębca.
