Ещё одна довольно интересная статья по истории закрытых костелов вилейского уезда была опубликована в "Kurjer Litewski" под наименованием "Wskrzeszenie" двумя частями в номерах 72 и 73 от 1906 г. Написано на польском и довольно тяжелым для перевода, поэтому приведу перевод только части посвященной Батурино: "Костел в Батурино, как мне кажется, был построен после проезда здесь Батория, направлявшегося на войну с Москвой. В честь которого само селение стало называться Батурином".
В первой миниатюре я разместил изображение заголовка источника: "Литовские Епархиальные Ведомости" от 31.07.1867 №14. Там и читайте
Прывітанне шаноўнае Спадарства! Вось тут між другой працай знайшоў у даўнейшым выданні за 1924 г. (Dziennik Wileński 19-go lipca 1924 r) цікавы артыкул пра ўсходнюю мяжу Польскай Рэспублікі ("Na wschodniej rubieży Rzeczypospolitej"). Як заўсёды перакладваў на рускую мову толькі частку пра Батурына і яго касцёл: "В расположенном на самой границе Лукавце, месте хозяйствования панов Боровских, есть сельский костёл в Батурино. Храм небольшой и построен из дерева, но пленяет ваш взор своей красотой и обладает неотразимым великолепием. Среди ряда местных церквей он является оплотом католицизма на нашем рубеже. К сожалению костёл уже несколько месяцев, как закрыт. Время от времени издалека сюда приезжал священник, но сейчас батуринский храм забыт. Завяли цветы, высохли молодые берёзки в ясной и тихой панской святыни. Люди напрасно ждут богослужения и начинают ходить в церковь. Хозяин Лукавца, пан Боровский, жертвует к плебании (дом священника) 15 десятин (мера площади равная 1,09 га (10900 м2)), что в совокупности с остальной землёй даст 20 десятин. Ксёндз, который бы прибыл в это охваченное православьем место, имел бы важную и ответственную миссию. Но, к сожалению, Виленское бискупство молчит, а тем временем на батуринской пограничной заставе некому содействовать католической вере". Довольно интересная историческая статья из которой мы более детально понимаем суть положения филиального костела без привязки к приходу, а также видим предысторию событий 1928 г.
ой, ну я б так уж щедро не обобщал)) мало ли там что кому как и когда может нравиться... судя по очереди в первый день открытия в первый в союзе MacDonalds можно также смело сказать, что заморский гамбургер -- это тоже "столь радостную для каждаго истинно-русского сердца." c'est la vie
Хто пахаваны ў магіле ля Лукаўца і адкуль там з’явіўся помнік. Краязнаўца даведаўся гісторыю пахавання https://rh.by/2020/06/06/hto-pahavany/
Шаноўнае Спадарства, досыць якасны матэрыял па гісторыі Батурына і Лукаўца: https://dmitrij-kr.livejournal.com/104040.html Здаецца мне, што без вынікаў працы нашага Вілейскага павета тут не абыйшлося.
І вось у дадатак яшчэ даволі цікавы артыкул пра навасёлкаўскія (батурынскія) могілкі: https://by-mohilki.livejournal.com/57107.html
Там попали наши фотографии, что прислали Боровскиие. Там не только Луковец, на этом сайте еще пари нп. из нашего района.
І не толькі фотаздымкі. Ёсць і новыя цікавыя моманты, што мы яшчэ не вызначылі, але ў асноўным, можа я і памыляюся, гэта тое, што мы ўжо добра ведаем. А што такое "пари нп."?
Żołnierz Polski №17 ад 1936 г. Артыкул "Jak się bawimy" Пераклад на беларускую мову: "Як мы весялімся Салдат памежнага ахоўнага корпусу (П.А.К.: пол. K.O.P. - korpus ochrony pogranicza) не толькі пільна выконвае памежную службу, але калі знаходзіць час, то і весяліцца. Мы бачым гэта на апублікаваных фотаздымках з забавы, якую зладзілі салдаты П.А.К. 17 траўня. Вяселле адбылося ў сасновым лесе пад вёскай Навасёлкі хаценчыцкай гміны. У гэтым мерапрыемстве прынялі ўдзел і некалькі сотняў грамадзянскіх асоб з навакольных вёсак. Што падкрэслівае узгодненае сужыццё, якое пануе паміж насельніцтвам і салдатам П.А.К. Сярод гасцей мы заўважылі ўсіх навакольных прыгажунь, якія з закаханнем глядзяць на салдат. Забаўляльная праграма была вельмі разнастайнай. Аркестр запрашаў да танцаў. Мы бачым яго (на фотаздымках) на маршы і падчас гульні на месцы весялосці ў асяроддзі грамадзянскіх слухачоў. Усіх удзельнікаў мерапрыемства развесялілі мясцовыя "Пат і Паташон", якія ўвесь час былі аточаны зграйкай цікаўных людзей. Спраўна функцыянаваў буфет з ежай і пітвом, які, аднак, за кароткі час быў цалкам спустошаны . Прыхільнікі спорту мелі магчымасць завітаць на стрэльбішча ці на спаборніцтва па валейболе, а жадаючыя сюрпрызаў маглі шукаць задавальнення ў „вудзе поспеху“. Сярод гэтых атракцыёнаў немалую сенсацыю выклікалі цырульнік з велізарнымі прыладамі сваёй справы і вясёлы музыка з катрынкай на колах". Вось такі цікавы артыкул 1936 г. пра тое як жыхары Батурына і суседніх вёсак (Навасёлак) мелі магчымасць час ад часу адпачыць у святочным асяроддзі.
