Да, Иван и Евдокия были двоюродными. Но приехала она к троюродному брату Антону Кузмичу, его родная сестра Мария вышла замуж за Александра Лашука. Все они жили и умерли в Клэрмонте. Сын Ивана, Николай выучился с университете и был Заведующим в Литейном заводе где многие работали. Мне кажется что пожертвования жителей Спринфилда было перемешанно с Клэрномном,т.к. там вписанны Петр Шинкевич и Иосиф Анкуда. Так же в приходы в Огайо били православными, но один румынский, а другой болгарский.
Нейкі Васіль Кузміч у 1913 годзе жыў у г. Батлер, штата Пенсільванія Да яго прыязджаў "сябра" Сідар Шостак, нібы з Дзераўно. Праўда для Дзераўно прозвішча не мясцовае, Шостакі недзе з Рагозіна павіны быць
А нейкі жа Петр Шынкевіч, сын Марыі з Крайска, прыязджаў у 1909 у Клермонт да Бахара. Можа Ён у спісах? Есць яшчэ Іосіф Сцяпанавіч Анкуда з в. Ціхонавічы, у яго ўвогуле стаіць Спрынгфілд штата масачусец, але я думаю гэта ўсёж штат Вермонт, бо Іван Гілевіч, да каго ен прыязджаў, гэта хутчэй за ўсё Ян Гілеўскі з в. Кабылле, які сапраўды жыў ў Спрынгфілдзе штата Вермонт Можа Іосіф Анкуда ў той час не жыў у Спрынгфілдзе? ці там нейкі іншы? Бо у Клермонце жылі ж нейкія Анкуды. Можа па кнігам Клермонта паглядзець увогуле, ці згадваюцца там Шынкевіч Петр і Іосіф Анкуда
Дарэчы, наконт шляхоў міграцыі і рэальнасці згаданых асоб у расказе. Калі прыняць што сястра Сільвестра Лазарава -- Еўфрасіня Лазарава жыла ў Кевані штата Іллінойс, выходзіць што першапачаткова яна з мужам прыехала ў Freeland, штата Пенсільванія, а ўжо пасял пераехала ў Кевані. Знайшоў яе шлюб у МК Крайскай царквы за 1911 год і міграцыйны ліст за 1913 год. Яе муж Ігнацы Давыдовіч з в. Забалаце (шлюб 06.02.1911), сярод сведкаў згадваецца і сам Сільвестр і яна сапраўды старэйшая за яго А вось іх міграцыйны карабельныя маніфесты -- Еуфрасіні і яе мужа Ігнацыя Давідовіча. Яны ў спісе ідуць пад нумарамі 8 і 9, урывак ніжэй (самі маніфесты па спасылкам)
Петр Шинкевич жил и умер в Спринфилде, у него была ферма там. Я переписывалась с его внучкой. Он был сыном Ивана Шинкевича и Марии Бахар, но к каким Шинкевичам он относился я не могу понять. У него было три дочери Татьяна, Нина и Анна. Жена его Стефанида Клименок. Он тесно дружил с Алексеем Шинкевичем. это фото свадьбы его младшей дочери Анны. Петр и Стефанида стоят около невесты. Рядом с ними сидит Клара Савчик. Один Иосиф Анкуда жил и умер в Спринфилде, другой Иосиф был сыном Михаила Анкуда и Амелии Овсянник.
Здаецца знайшоў яшчэ адну з сясцер Сільвестра, Насту, якая жыла ў Грыневічах. Па ўсёй верагоднасці 1-ы яе муж Аўтуховіч з в. Грыневічы, а 2-і Іван Адамавіч Бахар з в. Грыневічы. Сама Настася Лазарава (Пташнік?) недзе 1886 г.н. Вось сам шлюб з Бахарам (23.10.1911) Сярод сведкаў згадваецца дарэчы Сямён Іванавіч Аўтуховіч (верагодна брат памерлага 1-га мужа Насты), ен у 1909 годзе ездзіў у Амерыку (маніфест) у Клермонт. Значыць вярнуўся назад у Грыневічы. Пры гэтым гэта верагодна была не першая яго паездка ў Амерыку, у 1907 нейкі Сямен Аўтуховіч згадваецца у Сеймуры штата Каннекцікут з нашыз мясцін, цёзка гэта ці ен невядома. Сярод сясцёр Сільвестра яшчэ згадваецца Алімпіяда, у Пташнікава есць нейкі раман -- Алімпіяда, няведаю, можа і ей прысвечаны, не чытаў
Последних лет десять езжу на Ходаковское кладбище, а потом еду на кладбище в Осинцы. Дорога идет через Стрый. Лет пять назад остановил машину в Стрыи возле лавочки на которой сидели старушки, решил расспросить о местных жителях. Они мне сразу задали вопрос не писатель ли я. Я ответил ,что нет. Они мне хором стали рассказывать что много лет приезжал писатель и расспрашивал местных. Я могу предположить ,что это был Пташников. Смелые, интересные истории рассказанные местными жителями талантливый писатель мог с художественным мастерством отразить в своих произведениях.
Не, наўрадці гэта ён, сумняваюся. Па-першае, ен у сваіх творах Стрыю увогуле не згадвае. Грыневічы і яго наваколле згадваюцца толькі ў адным рамане, напісаным ажно ў 1960 годзе. Дзераўно пару разоў толькі як геаграфічны аб'ект. Усе творы дзе згадваюцца мясціны Крайскай воласці ў асноўным апісваюць больш падрабязна мясціны Задроздзя і яго наваколля (Хадакі, Сушкава, Кур'янаўшчына і г.д.) і гэта не дзіўна, бо ен сам нарадзіўся там і пражыў дзяцінства. Плюс ў Крайскай школе вучыўся. Яго бацькі былі мясцовыя, працавалі ў мясцовым калгасе. І разумова ен прыязджаў ў сваю вёску і пазней. Апошнія яго расказы напісаныя ў 90-х як раз пра Кур'янаўшчына, пра рэпрэсіі (тры пуды жыта) і г.д. А тое што ен ведаў такія падрабязнасці пра адну сям'ю Пташнікаў не выпадкова, хутчэй за ўсё быў у блізкіх сваяках да іх. Здаецца ен добра ведаў гераінь сваіх расказаў, Александрыну, жонку Сільвестра, нейкую Алімпіяду (напэўна сястру Сільвестра), хутчэй за ўсё пра тую Настасю з Грыневіч. Можа таму і напісаў той расказ у далекім 1960 годзе пра Грыневічы, бо былі сваякі адтуль. Карацей ў яго хапала ад каго пачуць пра гэтыя мясціны, плюс свой досвед. Увогуле я не здзіўлюся што праз тую Алімпіяду (Улімку) ен і быў у сваяцтве. Яго маці таксама звалі Алімпіядай. А як сказала гераіня Александрына Сільвестрыха -- Алімпіяда, сястра Сільвестра адзіная засталася і жыла ў Задроздзі. Дарэчы вось тут караценькая нататка пра што сам расказ Алімпіяда. Там напісана шт омужа гераіні звалі Мікалай. Карацей вобразы спісаў з сваіх бацькоў. Здаецца яго маці хутчэй за ўсё Алімпіяда Лазарава Пташнік. Я нават амаль у гэтым упэўнены.
Просмотрел РС1795-1850 по Пташник в Сушково и Задродзье. На 1795 в Задродзье жила в последнем 8 доме Марьяна Янки дочь Апанович, муж в бегах, ей 50 лет. У нее 4 сына Пташник от Андрея который в бегах и один младшенький записан Василь Романов Апанович(фамилия матери).Василь Романов Апанович отсутствует в РС1811 и 1816, но появляеться в РС1834 под фамилией Хураш( с допиской природный брат Ивана Андреева Пташник). В РС1850 он еще Хураш, но к концу 19 века они стали писаться Курач и то же выехали в Америку. Просмотрел имена всех Пташник за этот период. Имя Николай впервые появилось в 1840. Мать Пелагея Людвиковна Пташник, отец Сымон(без отчества) Пташник зять Людвика,был пропущен в РС1834,а в 1850 уже нет его потому что в бегах с 1839 года. Определить возраст и чьих он будет не возможно. У Пелагее еще двое детей Максим 1849 и Доминика 1842. Чьи они дети непонятно (дописки что они незаконнорожденные нет). Фамилия Хураш какого происхождения интересует.
Трэба па МК глядзець як пісаліся ў 1799 -- 1838, там будзе дакладней. У напісанні прозвішча РК не вельмі надзейная крыніца. А так, што цікава, Курач, вельмі на Украіне распаўсюджанае прозвішча, што Валынь, што Чарнігаўшчына. Наводзяць на думкі, аб адным паходжані з Пташнікамі
1937г выпускники старшей школы Stevens в Клэрмонте второе поколение Иммигрантов. Я отсканировала журнил. Это самый ранний журнал из этой школы который я видела. Его в нет в поисковых базах.
Члены Братства церкви Святого Воскресения в Клэрмонте. Скорее всего не все присутствовали. 1941г Интересный факт. Ректор Морозв был позднее переведен в церковь в Coatesville, PA которая приняла участие в собрании средств на строительство этой церкви. Так же еще прочитала что Александр Солженицин жил в Вермонте кокое-то время и был хорошим другом последующего ректора церкви в Клэрмонте. Так что возможно и посещал эту церковь.
Дарэчы, зараз можна дакладна сказаць, што ў ЗША было як мінімум два порта, праз якія праходзілі мігранты да 1914 года. Гэта Нью-Йорк і Фладэльфія. Па Нью-Йорку анлайн выкладзена база, а вось па Філадэльфіі цікава есць такая? Справа ў тым што многія з тых каго я не знайшоў па базе Нью-Йорка, як раз згодна іншым крыніцам, прыязджалі праз порт Філадэльфія, пра што есць згадкі у некаторых некралогах, якія у тэме выкладзены. Пры чым праз Філадэльфію, такое уражанне, прыехалі многія як раз ў пачатку ХХ стагоддзя. Карацей, калі знойдзецца (калі есць) тая база, то карціна па мігрантам будзе амаль поўная
https://www.familysearch.org/search/collection/1921481 отдельного сайта я не вижу, только через мормонов или ancestry.com? но там платно. https://www.familysearch.org/en/wik...enger_Lists_-_FamilySearch_Historical_Records здесь просто информация о иммиграции через Филадельфию.
Вот такой заграничный паспорт выдавался в 1912 году петешественникам за границу . Это докуметн Евдокии Кузмич. Выглядит как современный документ с плотной обложкой и одинаковыми страницами. Не известно какими органими выдан и где. Это оторванный лист, похоже из того же паспорта. Это печать в конце паспорта
Какая она молодец. Организованная, педантичная женщина.Сохранила документ. Всегда думал в кого мы тутэйшия. Оказываеться есть пример.
