Так я и не спорю, что повезло. Но и у тех, кто остался в родном селе - тоже жизнь не мёдом намазана была. Так что, куда ни кинь - всюду клин.
Спецыяльна не выбіраў. Взяў аркушы РС 1816 г. з свайго радавода. У двары №3 запісаны адзін з пра...дзедаў - Еким Ворон (указаны як племянік, а насамрэч - прымак па РС 1811 г.) Яго шурын (брат жонкі) Семён быў адданы ў рэкруты ў 1812 г., а, Семёна жонка, Агата засталася ў РС маёнтка ў тым жа двары . Дзяцей няма.
Там, дзе глядзеў РС,гэтага не заўважыў. Можа прагледзіў? Нажаль, не просто бывала, а было заканамернасцю, як следства самаго рэкрутства. Так. Недзе здаралася, што вельм-вельмі пашчасціць. З расказаў бабушкі выпускноцы гімназіі г. Аэсы так пашчасціла яе прадзеду з саслоўя казакоў украінскіх, і яе дзед ужо стаў праваслаўным святаром у г Тыраспале. Але такі "социальны лифт" пэўна вернее будзе назваць вельмі жорсткім рэаліці-шоу: " Застацца ў жывых"! Сапраўды, жыццё на вёскі было не лёгкім, але такі аргумент наўрад бы суцешыл навабранца і яго сям'ю. Пагроза, што забяруць у рэкруты, была аднім з асноўных матываў селяніна каб "пайсці ў бега". «…Солдатушки, бравы ребятушки, Где же ваши жёны? Наши жёны — ружья[ заряжёны, Вот где наши жёны .…….. Солдатушки, бравы ребятушки, Где же ваши дети? Наши дети — пушки на лафете, Вот где наши дети…. Солдатушки, бравы ребятушки, Где же ваши тётки? Наши тётки — две косушки водки, Вот где наши тётки.» "После указа «О рекрутской повинности» (действовал в 1705—1874 годах)... Песня создает образно-языковую картину мира солдатской военной жизни XVIII — начала XX веков." https://ru.wikipedia.org/wiki/Солдатушки
Замечательный лифт для тех, кому повезет. А везло, по статистике, в первой половине 19в 10-20% рекрутов.
