Ревизская сказка им. Анулино пом. Конаржевского за 1834 г. ЛГИА, ф. 515, оп. 15, д. 681 Документ: Ревизская сказка за 1834 год имения Анулино пом. Адама Михайлова Конаржевского. Источник: Литовский государственный исторический архив. Фонд 515, опись 15, дело 681. Населенные пункты: д. Бакшты, Великое Село. Dokument: Rewizja za 1834 rok folwarku Anulino p. Adama Konarzewskiego. Źródło: Litewskie Państwowe Archiwum Historyczne. 515-15-681. Zaludnione punkty: wsi Bakszty, Wielkie Sioło.
Для меня, это драгоценный фамильного. Будучи потомком Адама Конаржевскего (1800-1862), с помощью семейных мемуаров, я хотел бы представить судьбу моих предков. Адам, не имея средств на соответствующее воспитание детей, ок 1838 года решил отправить 2 мальчиков в Морской Корпус. Бесплатное образование за счет государства была довольно популярно среди поляков, которые доверяли воспитание своих детей российским властям. С этой целью Адам, отвёз 8-летнего Иоанна и 6-летнего Станислава в Санкт-Петербург. Оба мальчика окончили 3-ий корпус в 1848 году, чтобы со званием гардемаринов поступить на службу в Балтийский флот. Иван Адамович окончил Морскую Академию, а Станислав Адамович поступил на службу во флот. Если Иван продолжил научную карьеру, то его брат участвовал, между прочим, в 2-ух военных кампаниях: в Синопской битве в 1853 году и в обороне Севастополя в 1854-1855r. http://wiki.wargaming.net/ru/Navy:%D0%9A%D0%BE%D0%BD%D0%B0%D1%80%D0%B6%D0%B5%D0%B2%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9,_%D0%A1%D1%82%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D1%81%D0%BB%D0%B0%D0%B2_%D0%90%D0%B4%D0%B0%D0%BC%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87 Иван женился на Богумиле Олендской, с которой у него было 6 детей ( Иоанн, Богуся, Александр, Мария –умерла в возрасте 15 лет, Оксана, Владик). Он переехал в Анулин и там распоряжался имением. Старшие мальчики : Иван и Александр были подготовлены отцом к военно-морской службе и направлены в Морской Корпус в Санкт-Петербурге. После обучения начали военную службу. Похороненны в Оброке, могилы которых сохранились по сей день.
Очень рад, что вам пригодилась выложенная здесь информация. Расскажите, пожалуйста, что стало с вашей семьей в ХХ веке. Как долго Конаржевские владели имением Анулино?
Dziękuję. Będzie mi latwiej. To wpierw jeszcze o Adamie synu Michała Konarzewskiego (Конаржевскего). To mój 4 x pradziad. Pochowany został w 1862 Cholchle/Chouchlava. Mam jego odpis śmierci. Byłem w tym roku w Chołchle na cmentarzu, ale jego mogily nie znalazłem. Adam ożenił się Joanną Hempel. To ona według pamiętników wniosła w posagu Anulin. Ponoć nazwa od Anieli Chocianowskiej. W pamiętniku mam informację o Adamie Chocianowskim, w którego grobie w Chochle zostały pochowane 2 małe córki Adama i Joanny. Napis na mogile brzmiał: W grobie dziada swego Adama Chocianowskiego.." I tu dochodzi Twój dokument, gdzie Adam w spadku otrzymuje Anulin. Nie potrafimy na ten moment ustalić, ad czyjej linii jest ten Chocianowski, Czy Joanny czy Adama. Wiem że on wcześniej dzierżawił majątek w starym Miadziole koło jeziora Miadziel
Tak jak wcześniej pisałem, najstarsi synowie Adama: Jan i Stanisław zostali marynarzami i obaj ukończyli służbę w stopniu kontradmirałów. Ściągnąłem akta wojskowe Stanisława z archiwum w Petersburgu. Niesamowita historia z jego służbą, wzbogacona wspomnieniami spisanymi przez jego syna. Wspominam jeszcze raz o nich bo tu rozdzielają się dwie linie rodzinnie, a ich dalsze losy są dość różne,ale wciąż dotyczą Białorusi. Z Anulinem związany jest Jan, który spłacił brata. Jan z Bogumiłą Olendzką i dziecmi gospodarzył w Anulinie. Trudna to była gospodarka, bo i ziemia podmokła i wybredna. Jan, Bogumiła i jego 2 najstarszych synów, też marynarzy, zostali pochowani w Oborku. Długo nie mogłem zrozumieć dlaczego nie w parafialnym kościele w Chochle. Dopiero jak przeanalizowałem historie tego kościoła to zrozumiałem powód. A mianowicie po powstaniu styczniowym władze carskie, zamknęły ten kościół i zrobiły z niego cerkwię. Elementy liturgiczne przeniesiono do kościoła w Oborku.Stąd też ich tam mogiły Następnie po nim majątek odziedziczył jego syn Władysław, po nim jego córka Ida. Ta żeni się z potomkiem Stanisława. Wiec linie rodzinne się zaplatają. Ida umiera zaraz po porodzie. W krótce wybucha wojna, majątek został pozostawiony.
Byłem w tym roku w Anulinie, pozostała podmurówka i schody z dworu, fragmenty lodowni, stajni lub obory z glinobitki. W dali te same pagórki co na starych fotografiach. Gdzieś tam w ziemi zakopany jest sejf z zawartością na czarną godzinę. Niestety nikt już nie wie gdzie bo punktem odniesienia były drzewa, których dawno już nie ma
В Гродненском архиве --ф 584 Вилейский уездный суд оп1 д 2107-- есть информация о семье Канаржевских. Cамо дело я не смотрел
Очень интересная история! Мой дед жил в соседней деревне Новоселки, я хорошо знаю те места. А что случилось с Конаржевскими после войны?
Potomkowie Jana, żyją w Polsce. Wojna zabrała im bliskich i cały majątek. Chciałbym wrocic do rodziny jego brata Stanisława, to ja jestem jego potomkiem. Ta rodzina mieszkała w Petesburgu, w czasie rewolucji w Rosji przenieśli się do Jałty, a gdy Polska uzyskała niepodleglosc, powrócili do majątku Moskalewszczyzna, teraz to Radina koło wsi Kozarezy 7 km od Iwienca. Konarzewscy byli zwiazani z rodzinami Plewako, Żebrowskimi, Tukałło. Te rodziny pozostawiły po sobie pamiątki. Generał Kowerski ufundował Czerwony Kosciol w Iwieńcu. Tam też na cmentarzu są mogiły moich przodków. Po Żebrowskich pozostał kosciól na wzgórzu w Tupalszczyznie. Tam tez kiedyś stał dwor.Gdy przyszla wojna wszyscy opuścili te majątki. Wiekszosc przedostała się do Polski. Niektórzy zostali wywiezieni na Sybir. Mój dziadek dostał się do niewoli sowieckiej a potem do armi Andersa. Walczył w Palestynie, pod Monte Casino. Po wojne wszyscy zaczynali w Polsce od zera. Rodzina mieszka w różnych miastach i za granicą. Pozostały pamiętniki, wspomnienia osób, które jeszcze pamiętają tamte czasy i fotografie z lat przedwojennych. Niesamowite było to że ludzie podczas okupacji zostawiali majątek a zabierali albumy ze zdjęciami.
Norbert, не могли бы вы поделиться несколькими старыми фотографиями Анулино? Интересно, как выглядело это место раньше.
