Застенок Тетёрки Минский округ, Логойский район, Калачевский сельсовет Двор №8 – Цинкевич Степан (Стефан) Васильевич (1889-после 1957), предположительно, потомок Макара, После женитьбы ушёл в примаки в застенок Тетёрки, вероятно, либо из деревни Ратьковичи, либо из деревни Слижино, но нельзя исключать третий вариант, если кому-то известно из какой деревни было родом Степан, просьба сообщить. На момент переписи 7 членов семьи, из которых два отсутствуют более месяца, 0 грамотных, в хозяйстве 1 жеребёнок, 1 корова, 1 свинья, 1 овца, 4 десятины пахотной земли. Во время Второй мировой войны детей Ольгу, Христину и Николая угнали в Германию. После освобождения Николай был мобилизован в РККА. 1. Цинкевич Степан (Стефан) Васильевич (1889-после 1957) – глава семьи; 2. Цинкевич (предположительно, девичья фамилия Янушкевич) Мария Алексеевна/Александровна (1886-1957) – жена; 3. Сурунтович (Луцкая) Ольга Ефимовна (1920-?) – дочь жены от первого брака; 4. Цинкевич Кристина Степановна (1924-?) – дочь; 5. Неизвестный четвёртый член семьи до 01.01.1925 года – вероятно, ребёнок или родственник жены; 6. Неизвестный пятый член семьи до 01.01.1925 года – вероятно, ребёнок или родственник жены; 7. Неизвестный шестой член семьи до 01.01.1925 года – вероятно, ребёнок или родственник жены; 8. Цинкевич Николай Степанович (1927-?) – сын.
Списки семей с фамилией Цынкевич (Цинкевич), проживавших на 1 января 1925 года на территории современной деревни Жиличи Логойского района. Состав семей реконструирован на основании разного рода документов, хранящихся в НАРБ и НИАБ, Государственном архиве Минской области, сайтов, публикующих списки воевавших во время Второй мировой войны. В списках возможны ошибки и неточности. Буду благодарен, если кто-то дополнит сведения и укажет на неточности. Деревня Жиличи Минский округ, Логойский район, Янушковичский сельсовет Двор №9 – Цынкевич Прокоп (Прокофий) Иванович (1890-после 1946), потомок Макара – 7 членов семьи, 1 грамотный, в хозяйстве 1 лошадь, 1 корова, 1 овца, 4 десятины пахотной земли. 1. Цынкевич Прокоп Иванович (1890-после 1946) – глава семьи; 2. Цынкевич Марыля (Мария) Фёдоровна (1888-после 1945) – жена; 3. Цынкевич Иосиф Прокопьевич (1915-?) – сын; 4. Цынкевич Ольга Прокопьевна (1918-?) – дочь; 4. Цынкевич Василий Прокопьевич (1923-?) – сын; 5. Неизвестный пятый член семьи до 01.01.1925 года; 6. Неизвестный шестой член семьи до 01.01.1925 года; 7. Неизвестный седьмой член семьи до 01.01.1925 года; 8. Цынкевич Михаил Прокопьевич (1925-1944) – сын; 9. Цынкевич Любовь Прокопьевна (1929-?) – дочь; 10. Цынкевич Владимир Прокопьевич (1931-?) – сын; 11. Цынкевич Валентин Прокопьевич (1933-?) – сын. Двор №10 – Цынкевич Иван Леонтьевич (1852- между 1925 и 1945), потомок Макара. Ранее я предполагал, что Цинкевичи из деревни Жиличи могут быть потомками Макара (Марко) Ценкевича. В переписи 1925 года Иван Цынкевич был указан по отчеству Леонович. Считал, что Иван Леонов "после женитьбы ушёл в примаки, вероятно, либо из деревни Серпищино, либо из деревни Слижино, но нельзя исключать третий вариант". И в Серпищино, и в Слижино были два Леона Цинкевича, которые могли быть по возрасту отцами Ивана из деревни Жиличи. Потомками Макара - Цынкевичи из деревни Жиличи являются, но это оказался третий вариант. В деле 48-1-38 из ГАМО указано, что Иван внебрачный сын. Действительно есть в ревизских сказках за 1858 год в Гаенском казенном имении Иван Цинкевич, внебрачный сын Тересы Фоминой. По возрасту он подходит. Тереса тоже родилась в Жиличах. Она дочь Томаша (Фомы) Ценкевича и Кристины Гринкевич. В 1861 году Тереса, через 9 лет после рождения сына, вышла замуж за Льва Алексеевича Ревяко из деревни Совденевичи. Не исключено, что Лев (Леон) Ревяко является биологическим отцом Ивана, а быть может его отчество в переписи 1925 года по отчиму. Но если потомки Ивана Цинкевича имеют другие сведения об его отце, то прошу ими поделиться. Возможно, смогу помочь выстроить его древо по биологическому отцу. В 1925 году у Ивана Леонова – 9 членов семьи, 1 грамотный, в хозяйстве 1 лошадь, 1 жеребёнок, 1 корова, 1 свинья, 1 овца, 8 десятин пахотной земли. 1. Цынкевич Иван Леонтьевич (1852- до 1945) – глава семьи; 2. Цынкевич Мария Семёновна (1857-после 1945) – жена; 3. Цынкевич Фёдор Иванович (1892-после 1945) – сын; 4. Цынкевич Зинаида Иосифовна (1888-после 1945) – невестка, жена сына Фёдора; 5. Цынкевич Владимир Фёдорович (1923-после 1985) – внук; 6. Цынкевич Данила Иванович (1900-?) – сын; 7. Неизвестный седьмой член семьи до 01.01.1925 года; 8. Неизвестный восьмой член семьи до 01.01.1925 года; 9. Неизвестный девятый член семьи до 01.01.1925 года; 10. Цынкевич Николай Фёдорович (1929-?) – внук; 11. Цынкевич Михаил Фёдорович (1930-?) – внук; 12. Цынкевич Надежда Фёдоровна (1932-?) – внучка; 13. Цынкевич Анна Фёдоровна (1938-?) – внучка; 14. Цынкевич Зинаида Андреевна (1909-?) – невестка, жена сына Данилы; 15. Цынкевич Николай Данилович (1930-?) – внук; 16. Цынкевич Пётр Данилович (1932-?) – внук; 17. Цынкевич Василий Данилович (1934-?) – внук; 18. Цынкевич Ольга Даниловна (1940-?) – внучка; 19. Цынкевич София Даниловна (1943-?) – внучка.
Минск Внёс поправку в одно из предыдущих сообщений, по сыновьям Юстына Ценкевича, переехавшим в местечко Гайна из деревни Слижино, Янки и Алексея. Вероятно, до Второй мировой войны в Гайне будут жить потомки Янки (Ивана). По последним данным Алексей был наверное только приписан к Гайне вовремя ревизии 1858 года. Он женился 12 июля 1853 года в Минске и, скорее всего, там же после проживал или, возможно, в каком-то н/п рядом с Минском. Его супруга Агафия Игнатьевна Гавейна. Венчались они в Екатерининском соборе, там же и крестили своих детей. На сегодняшний день известно об их трёх детях: 1. Иван Алексеевич Цинкевич (08.05.1855-04.11.1858) 2. Мария Алексеевна Цинкевич (01.04.1857-20.04.1859) 3. Иосиф Алексеевич Цинкевич (19.03.1863-?)
Репрессии, деревня Ратьковичи Из архивных дел хранящихся в Минском областном архиве, как коммунисты прессовали крестьян в 30-х годах 20-го столетия в СССР. По своей сути, это репрессии. Результаты этих действий мы пожинаем в настоящие время. В оригинале дел - язык белорусский. Большое спасибо Марине Азаренок за предоставленную информацию. ГАМО 422-1-1127 Цынкевіч Антон Тамашоў пачата 20.05.1933 скончана 20.05.1933 Жыхар в.Рацькавічы, жанаты, абвінавачваецца ў зрыве веснавога пасева. Па плану трэба засеяць яравымі зернавымі культурамі 9.45 га да 20.05.1933 але "разбазарыў насенны фонд і не засыпаў старховачны фонд". Сацыяльны стан – зямлі 15.30 га. Каня замарнаваў голадам, мае карову і птушку. Падатак за 1932 год – 152 р.70 кап. Тлумачэнне Цынкевіча Антона Тамашова: "я не сеяў бо гаспадаром быў бацька, а я працаваў на будаўніцтве. Бацьку асудзілі на 7 год два-тры месяцы таму назад. Як бацьку асудзілі я быў дома. На будаўніцтве працаваў у 1932 годзе. Судзілі бацьку за каня і за нявывазку леса, і за незасыпку страхавога фонду". Прыгавор: Цынкевіч Антон Тамашоў, 23 года, пісьменны, беспартыйны, не жанаты. Пазбаўленне волі на 8 год і перадаць зямлю калгасу, а яго высяліць за межы Беларусі. "Не мог выканаць план нарыхтоўкі бо ў 1932 годзе па цвёрдаму заданню з нашай гаспадаркі выкачана амаль усё збожжа і кармавыя прадукты у карысць дзяржавы, а нам засталося пудоў 4 аўса і 40 бульбы ад усяго ўраджая 1932 года, якім сям'я з 5 душ харчавалася ўсю зіму, утрымлівала на гэтым карову і каня. Калі стала не магчыма ўтрымліваць каня я і бацька мой вымушаны былі здаць каня ў калгас "На варце". Стварыўша такім чынам матэрыяльнае наша становішча пазбавіла мяне ўсялакай магчымасці на выкананне плана веснавой сяўбы 1933 года, хаця і было гэта жаданне, таму што ў гаспадаркі няма ні насення, ні інвентару цягавой сілы і німа сродкаў купіць усё гэта на прыватным рынку. Бацька мой за незасыпку страхавога насеннага фонда і за нехарчаванне каня асуджаны на 7 год пазбаўлення волі і адбывае зараз пакаранне, у звязку чаго ў нашай сям'і і гаспадарцы атрымаўся развал, знішчэнне і г.д." Сямейны стан: 5 едакоў ў сям'е, з іх 2 знаходзяцца ў зняволенні і 3 дома. Маёмасць 1 карова. 05.06.1933 года разгледзіў скаргу Цынкевіча і пакінуў прысуд раённага суда ў сіле. Пастанова па Цынкевічу Тамашу Вікенцьеву асуджанаму 16.03.1933 на 7 год па арт. 94. 14.11.1936 года Цынкевіч Антон Тамашоў памілаваны. Добавлю, Томаша (Фому) Викентьева (Викторовича) Цынкевича осудили еще раз 17 сентября 1937 года, обвинён: статья 72 УК БССР – Антисоветская агитация. Приговор: 10 лет ИТЛ. О дальнейшей судьбе родственникам неизвестно, есть вероятность, что был расстрелян сразу после вынесения приговора. Цинкевич Антон Фомич, 1910 года года рождения, умер в 1961 году в городе Минске.
Репрессии, деревня Ратьковичи Продолжаю тему предыдущий поста. В нём шла речь об Антоне Цинкевиче, о сыне Томаша, а сам отец упоминался косвенно в том деле. Сейчас публикую выписку из дела по осуждению самого отца. Как и в прошлом деле, суд был скорый. Судя по всему, у карательных органов времени было в обрез, работал конвейер. ГАМО 422-1-1180 Цынкевіч Тамаш Віктаравіч па 94 арт. пачата 16.03.1933 скончана 16.03.1933 в.Рацькавічы Цынкевіч Тамаш Віктараў злосны зрыўшчык лесазагатоўкі "Цынкевіч Тамаш Віктараў яўна сабатуе здачу падатка дзяржаве льна-валакна і іншых нарыхтовак, катэгарычна адказаўся ад засыпкі насеннага і страхавога фондаў. Ад здачы культурнага збора на суму 160 руб, а таксама да гэтага часу не выйшаў у лес і катэгарычна адказваецца выконваць усе абавязкі, што няхай лушчэ судзяць, бо выконваць не буду". Анкета Цынкевіч Тамаш Віктараў 60 год, беларус, б/п, непісьменны нарадзіўся в.Рацькавічы, жыве там жа. 14 га зямлі, 1 конь, 1 карова, падатак 150 руб. за 1932 год, жанаты, 5 душ, працаздольных 2. Віноўным часткова сябе прызнаў. Сведка супраць Цынкевіча Тамаша – Ліпскі Габрусь, 50 год. Сведка за Цынкевіча – Жылянін Фёдар Якубаў, 23 гады, пляменнік абвінавачанага. Прыгавор – 7 год пазбаўлення волі з высяленнем ў аддалёныя мясціны СССР. У справе архіва прымацаваны выразаны з газеты артыкул дзе ўзгадваюцца: "заможная частка в.Рацькавічы Калачоўскага с/с – Цынкевіч Тамаш, Груздзінскі Алесь, сын кулака Цынкевіч Лаўрэн. ...пад іх уплыў трапілі Цынкевіч Ганна і Жардэцкая Алена... яўным кулацкім агентам з'яўляецца Дабрагост Кузьма". Прыгавор: Цынкевіч Тамаш пазбаўлення волі на 7 год; Грудзінскі Алесь пазбаўлення волі на 3 гады. Упомянутые в газетной вырезке, прикреплённой к делу, Лаврентий Цинкевич и его отец Василий Леонтьевич Цинкевич, также были репрессированы. Василий, как и Фома Викторович Цинкевич, дважды. Об этом информация была в предыдущих постах. Семьи Жардецких и Доброгостов из деревни Ратькович тоже попали под репрессии.
Фольварк Подгорье Сенницкой волости, Минского уезда, Минской губернии Внёс правку в состав семьи Цынкевича Ивана Леонтьевича из деревни Жиличи. Ошибочно предполагал, что у него живет зять Цынкевич Василий Григорьевич из Слижино, так как он не указан в переписи 1925 года, как домохозяин. Но по найденному делу в ГАМО можно предположить, что это именно он переехал с семьёй в фольварк Подгорье. Переписи 1925/26 годов по этому н/п я пока не видел. Перечислю состав семьи, который мне известен из разного рода документов. Двор №? – Цынкевич Василий Григорьевич (?-?), потомок Макара, родной брат Прокофия (Прокоп), Фёдора (Тодар) из Слижино, Семёна из фольварка Слижино (посёлок Ново-Слижино) и Якова (Якуба) из деревни Ставище. 1. Цынкевич Василий Григорьевич (?-?) – глава семьи; 2. Цынкевич (Цынкевич) Доминика Ивановна (?-?) – жена; 3. Цынкевич Степан Васильевич (1899-?) – сын, прописан и проживает в 1925 году в деревне Слижино двор №36; 4. Цынкевич Иосиф Васильевич (1901-?) – сын, прописан в деревне Слижино у брата Василия двор №36; 5. Цынкевич Антон Васильевич (1906-?) – сын, прописан в деревне Слижино у брата Василия двор №36. Государство жёстко блюло монополию на изготовление спиртного, и тех кто покушался на это сурово наказывала. За найденную бутылку самогонки могли на полтора года посадить в тюрьму. ГАМО 458-3-127 Цынкевич Иосиф Васильевич обвиняется в самогоноварении начато 07.03.1922 закончено 07.03.1922 приговор на 1 год и 6 месяцев, срок с 07.03.1922 года Приговор: ... по обвинению Цынкевича Иосифа Васильевича в выгонке самогона, суд нашёл виновность обвиняемого Цынкевича, доказанной собственным его признанием и результатом обыска, и по тому, принимая во внимание чистосердечное признание обвиняемого, прежнюю его несудимость, а так же социальное положение, приговорили: Гражданина Иосифа Васильевича Цынкевича, 21 год, беспартийный, подвергнуть лишению свободы в ДОПРе сроком на 1 год и 6 месяцев, отнеся его к 3 категории заключённых, мерой пресечение против Цынкевича избрать содержание под стражей. Бутылку с самогонкой уничтожить. Приговор окончательный. Освобождён 18.07.1922 года согласно амнистии от 11.07.1922 года. Анкетаместо прописки – деревня Слижино, Гайно-Слободской волости; место жительство – хутор Подгорье, Сеннинской волости; 20 лет, православный, грамотный, холост; семейное положение – отец Василий; занятие – портной; обвиняется в выгонке самогона; рост: 2 аршина 5 вершков, лицо чистое, волосы русые, глаза голубые, рот и нос умеренные.
Шукаю дакументы па раскулачванню жыхароў "хутара Ратамка". Былі пад Мінскам паміж вёскай Ратамка і Крыжоўка. Ці можаце што параіць у абласным архіве і іншых крыніцах?
Оказалось, что в областном архиве очень много судебных дел в нескольких фондах. Например: 53, 422, 458, возможно, еще какие-то. Возможно, что-то сможете найти по своим тоже. Сам я этих дел не видел, информацию предоставляет дальний родственник, осуществляющий поиск по своим фамилиям, которые пересекаются с моими. Если Вам нужно, чтобы бы Вас человек сориентировал по поиску в этом архиве, как и что искать, напишите мне в личку. Дам Вам контакт.
Репрессии, деревня Ратьковичи Продолжу тему коммунистических репрессий по отношению к крестьянам. Выше был рассказ об отце и сыне, Томаше и Антоне Цинкевичах, потомках Фёдора Ценкевича, сын которого Данила около 1800 года переехал в Ратьковичи из деревни Слижино. В деле об их осуждении была заметка из газеты, где упоминался сын кулака Лаврентий Цинкевич. Сейчас можно ознакомиться, как, по сути, уничтожали эту семью. Эта семья Цинкевичей, скорее всего, потомки Макара, сын которого Андрей около 1770 года переехал из деревни Слижино в застенок Серпищино. Внука Андрея, Якима Доминикова (Данилович) Ценкевича сослали в 1849 году в Сибирь в арестантские роты. У Якима в Серпищино осталось два сына Янка и Леон. Магдалена, жена Якима, в девичестве Бубар из деревни Ратьковичи. Вероятно, это их сын Леон ушел в примаки из Серпищино в деревню Ратьковичи. Как вариант, был еще Леон в Слижино, но вероятность низкая, что три его сына перебрались в Ратьковичи, а он сам остался с другими сыновьями в Слижино. Известно о трёх сыновьях Леона (Леонтия) Цинкевича: Василий (Базыль), Григорий, Алексей. Под репрессии попала семья старшего сына Василия. Известно о существовании четырёх сыновей Василия. Имя старшего пока неизвестно. Он пошёл добровольцем в 1919 году в Красную Армию и погиб. Ещё три сына – это Лаврентий, Герасим, Иван. Возможно, Степан Васильевич Цынкевич из застенка Тетёрки тоже его сын, но связь пока не установлена. Глава семьи, Василий Леонтьевич Цинкевич, был арестован 31 декабря 1932 года. Обвинён по статье 72 УК БССР – Антисоветская агитация. Приговорён «тройкой» 5 февраля 1933 года к 3 годам высылки. Лаврентий Васильевич Цинкевич, вероятно, тоже был арестован вместе с отцом. Первый суд над ним состоялся на следующий день после суда над отцом, 6 февраля 1933 года. Лаврентий, как и погибший старший брат, также служил в Красной армии с 1919 по 1921 год. «37 гадоў, б/п, нарадзіўся у в. Рацькавічы, там жа і жыве. жанаты. 5 душ на ўтрыманні. з 1919 года служыў 2 гады. Адыйшоў ад бацькі ў 1930 годзе і пайшоў у прымы…». Из материалов дела, хранящегося в Минском областном архиве (ГАМО 422-1-1452), Лаврентия судили по статье 94. Обвинили его в саботаже лесозаготовок. Выписка из дела: Ліпскі Габрусь, 49 год, в. Рацькавічы: «...Цынкевіч Лаўрэн самавольна не хоча вазіць лес нягледзячы на тое, што калгас яму даваў сані і вупругу...». Чем владел «кулацкий сын»: «2 га зямлі, 1 карова, 1 конь, 1 шт. дробнай жывёлы, падатак 38 р.78 к.». Приговорили его: «1 год пазбаўлення волі». Но, это были ещё не все «бонусы» от Советской власти. 3 апреля 1933 года начинается новое дело. Его обвинят по статье 68 УК БССР – содействие польскому агенту. 29 апреля 1933 года Лаврентий Цинкевич приговорён «тройкой» к 5-ти годам исправительно-трудового лагеря и отправлен на печально известные Соловки. Далее будет продолжение об этой семье…
Репрессии, деревня Ратьковичи Третий сын Василия, Герасим Васильевич Цинкевич, был арестован весной 1933 года. С 1922 года он служил в Красной Армии, вероятно, вернулся домой в деревню Ратьковичи после переписи 1925 года. На момент ареста ему было 31 год, женат, беспартийный. Владел «кулацкий сын»: «зямлі 7.45 га, 1 конь, 1 карова, дробная жывёла, 1 птушка, падатак 47р.82к.». Судили Герасима Цинкевича по 94-й статье, обвинив в срыве весеннего сева. «Як злосны зрыўшчык веснавога севу, якому было даведзена засеяць 4.31 га яравых зернавых культур, а да сённяшняга дня нічога не пасеяна і насенне поўнасцю разбазарана». Приговор: «пазбаўлены волі ў аддалёных месцах СССР на 8 год, зямлю прадаць калгасу». Герасим подал апелляцию, выдержки из которой, многое объясняют и передают атмосферу того времени. Выполнение «государственных планов» в период 1930-1932 годов привело к Голодомору в Украине. В деле, которое хранится в Минском областном архиве (ГАМО 422-1-1353) есть его объяснение: «Як я аднаасобнік маю у сваім карыстанні 4 1/2 га зямлі пашні і 7 1/2 га сенажаці. Усю плошчу пашні я належным парадкам у весну гэтага года падрыхтаваў к севу і пасеяў усяго 20 пудоў бульбы, 1 пуд пшаніцы, ½ пуда лубіну. Астатніх культур згодна даведзенага мне плану я не паспеў пасеяць з той прычыны, што па-першае – маю быўшую зямлі забраў калгас "На варце", а мне адвялі ў другім месцы цаліну, на распашку якой патрабаваліся вялікія працы і доўгага часу, і як вясна сёлета позняя і халодная, то сеяць некаторыя культуры было яшчэ рана і не мэтазгодна; па-другое – што тэрмін задання севу вельмі кароткі і выканаць яго з'яўлялася не магчымым. Па-трэцяе – на выкананне плану севу нехапае насення каля 3 пуда аўса, 30 пудоў бульбы. Па-чацвертае, што мая гаспадарка ў 1930, 1931, 1932 гады падрад выконвала Дзяржаўныя нарыхтоўкі хлеба па твёрдаму заданню, што прывяло гаспадарку к знішчэнню ў адносінах запасу несення і прадавольствія. Па-пятае – але каб па суду я не быў арыштаваны, то выканаў бы плян севу хоць прыйшлося б прадаць апошнюю карову. Да Рэвалюцыі мой бацька лічыўся бедняком, меў 3 дзесяціны зямлі, 1 каня, 1 карову, 2-х дробных жывёл пры 12 едаках сям'і. Дзякуючы такому матэрыяльнаму становішчу ў былы час мы амаль што ўсе дзеці свайго бацькі вымушаны былі служыць батракамі ў кулацкіх і заможных гаспадароў па 7-8 гадоў. Толькі пасля Рэвалюцыі, калі мы ўсе падраслі, ды к таму набылі да сваіх 3 дзесяцін яшчэ 3 дзесяціны зямлі, мы сталі гаспадарцы на сваёй зямлі маючы 2 каровы, 1 каня і дробную жывёлу, але ўсе ж такі гаспадарка не была заможнай. У 1919 годзе старшы мой брат пайшоў дабраахвотнікам у Чырвоную армію дзе ў баі пагіб, сярэдні брат служыў па прызыву 1920 года, а я ў 1922 годзе ўсе ў Чырвонай арміі, такім чынам мы не з'яўляемся які небудзь варожымі, альбо анцісавецкімі элементамі. Я адзіны працаўнік, жонка і маці 67 год, маю 1 карову, 1 каня і 1 парася». Суд постановил: «прыгавор пакінуць у сіле, абмежаванне волі да 5 год, выключыць з прыгавору продаж зямлі калгасу». О дальнейшей судьбе Лаврентия и Герасима ничего неизвестно. После Второй мировой войны они не зафиксированы в подворных списках деревни Ратьковичи. Да и выжить в коммунистических концентрационных лагерях, на тех же Соловках, было достаточно сложно. По сути, это билет в один конец. Их отец, Цинкевич Василий Леонтьевич, был арестован второй раз 24 августа 1937 года. Его обвинили по статье 72а УК БССР – Антисоветская агитация. Он был приговорён «тройкой» 30 октября 1937 года к высшей мере наказания с конфискаций имущества. Расстреляли его 2 ноября 1937 года в городе Минске. Если кто-то будет смотреть в НИАБ в Минске метрические книги Батуринской православной церкви с 1901 года, просьба сделать выписки по Цинкевичам из деревни Ратьковичи. МК 1911 года дают основания считать, что они в начале 20 века были прихожанами этой церкви. Пока полный состав этих семей установить не удалось. Не исключено, что кто-то из них будет среди восприемников и поручителей других семей из деревни Ратьковичи.
Гражданская война (1918-1923) Известные на сегодняшний день участники Гражданской войны из Гайно-Слободской волости, Борисовского уезда, Минской губернии, носящие фамилию Цынкевич (Цинкевич) служившие в Красной армии в период 1918-1923 годов: 1. Николай Иванович Цынкевич (+/-1887-до 1944), потомок Макара. Проживал в деревне Слижино, потом ушёл в примы в деревню Бояры. 2. Владимир Иванович Цынкевич (1892-1944), потомок Макара. Во время Второй мировой мобилизован в РККА. Погиб в Восточной Пруссии. Проживал в деревне Слижино. 3. Павел Иванович Цынкевич (1897-1949), потомок Макара. Во время Первой мировой служил 276-й пехотный Купянский полк, рядовой. Репрессирован в 1937 году. Умер в лагере. Проживал в деревне Слижино. 4. Андрей Семёнович Цинкевич (1898-?), потомок Макара. Служил в Красной Армии с 1919-1922 год. Проживал в деревне Старое Гайно. 5. Климентий Иосифович Цынкевич (1888-1938), потомок Макара. Во время Первой мировой служил 258-й пехотный запасный батальон, позже преобразованный в полк. Рядовой. Закончил курсы по подготовке младшего командного состава. Младший унтер-офицер. После февральской революции 1917 года записался в 8-й Латышский стрелковый Вольмарский полк. Старший унтер-офицер. Репрессирован дважды: в 1929 году и в 1937 году. Приговорён к расстрелу. Проживал в деревне Серпищино. 6. Имя неизвестно Васильевич Цинкевич (?-1919/20), потомок Макара. Записался в Красную Армию добровольцем в 1919 году. Погиб в бою. Проживал в деревне Ратьковичи. 7. Лаврентий Васильевич Цинкевич (1895/99-?), потомок Макара. Служил в Красной Армии с 1919-1921 год. Репрессирован дважды в 1933 году. Вероятно, умер в лагере. Проживал в деревне Ратьковичи. 8. Герасим Васильевич Цинкевич (1901-?), потомок Макара. Служил в Красной Армии с 1922-1925 год. Репрессирован в 1933 году. Вероятно, умер в лагере. Проживал в деревне Ратьковичи.
Репрессии, деревня Серпищино По сравнению с деревней Ратьковичи в жернова коммунистических репрессий попал, вероятно, можно так сказать - активист. Судя по всему, простых крестьян репрессии в этой деревни не коснулись, но, возможно, пока документы не попадались. Климентия Иосифовича Цынкевича репрессировали дважды, один раз в 1929 году, а второй раз в 1937 году - Высшая мера наказаний. Расстреляли тогда же его родного брата Григория Иосифовича Цынкевича, который на тот момент проживал, вероятно, в примаках в деревне Мышковичи. Едиутробного брата Макара Петровича Бубера из деревни Ратьковичи тоже арестовали в 1937 году, но ему повезло, отпустили. Он погиб во время Второй мировой войны. В Минском областном архиве в деле (ГАМО 422-1-502) попался, на мой взгляд, уникальный документ, автобиография человека рождённого в 19 веке. Позже опубликую ещё материалы из этого дела 1929 года. Начну с автобиографии, которая рассказывает о жизни простого крестьянина, оставшегося в детстве без отца. Детей у Климентия Цынкевича не было. Аўтобіяграфія Цынкевіча Клемуся Юзефа Радзіўся у 1888 годзе 20-га лістапада ад крестьян вёскі Сярпішча Янушкавіцкага с/с Цынкевіча Юзі Сымонава і Цынкевіч Югасі Клімкавай, маючых быўшай надзельнай зямлі 6-ю частку вучастка, што складае 3 дзесяціны. У час майго ўзросту 8-мі гадоў бацька Цынкевіч Юзя памёр. Засталіся мы чацьвёра: маці Югася, сястра Гэлька, я Клемусь і брат Рыгор. Маць Югася перайшла ў якасьці жонкі да Бубера Пятруся Кастусёва у вёску Рацькавічы і двое вышэй памянённых дзяцей, а мне сястрой і братам. А мяне Цынкевіча Клемуся забраў дзед Клімка Станкевіч у вёску Шапялі, бо пры іх болі сямьі не было, як іх двое, то ў знак ім дапамогі і маёй матца ўдаве паўтрыманьня, я і быў ўзят ім. Будучы ў дзеда Клімкі напрацягу некалькіх год хадзіў вучыцца ў вёску Лысцавічы ў падворную школу, дзе наймаўся учыцель самім сялянствам, і некалькі часу хадзіў вучыцца ў школу па даўнейшаму мястэчку Беларучы. У далейшым злітаваўся на да мной маткі брат Станкевіч Юзя, які ў той час быў машыністам на жалезнай дарозе і жыў у мястэчку Радзівілішкі Ковенскай губерніі. Узяў мяне Цынкевіча Клемуся, як пляменніка вучыцца далей, і вось будучы ў яго за дамашнюю прыслугу наведваў школу ц.п.ж.д 3-х класную, на 3-м годзе свайго навучання скончыўшы 1-е і 2-е адзял. 1класу і 3-е адзял.2-га класа. Не дабіўшыся поўнага аканчаньня школы, пацярпеўшы ад цёткі здзекі за недагляд іх дзяцей і дзяціных цацак, прыйшлося ўцякаць на радзіму пешшу і паследнія некалькі станцый на цягніку. Прыбыўшы да маткі Югасі ў вёску Рацькавічы папрацаваўшы на гаспадарцы Бубера Пятруся за хлеб, прыйшлося папытваць дзе працы па найму. У той час ужо Цынкевічу Клемусю было 16 гадоў, і вот дзякуючы быўшаму батраку памешчыка Ванковіча, цяпер селяніну серадняку вёскі Панышы Калачаўскага с/с Буберу Пракопу. Які падракулеваў мяне Цынкевіча Клемуся памешчыку імення Лагаза Ганвальфу за батрака, і я служыў там адзін год за 48 рублёў. Працаваў сумленна, як усе ўзрослыя мужчыны. Вазіў і насіў на 3-й, а таж у патачным заводзе крахмал, які адвозілі з Лагазы і іншую працу. 18-м гадам астаўся служыць батраком у памешчыка Вайцехоўскага Вялікіе Бясяды, дзе таксама быў адзін год за 45 рублёў. 19-м годам свайго узросту застаўся батраком служыць у Янушкавічы памешчыка Ванковіча за 42 рублі, і прабыўшы 3 месяцы адмовіўся ў памешчыка служыць і цярпець здзекі. Разлічыўшыся адправіўся ў горад Рыгу на цэментны завод ільгеце, дзе быў знаёмы з вёскі Рацькавіч Жылянін Якуб. Па пратэкцыі якога атрымаў я, Цынкевіч Клемусь, працу ў падрадчыка Іванцова па дастаўцы камню ў печку тачкай за 10 рублёў месяц, а ў далейшым стаў працаваць здзельна па выгрузцы камню з лодак па 2р.50кап. ад кубіка гэта значыць за 1000 пудоў, харчы былі падрадчыка завода Іванцова. Азнаёміўшыся з горадам і працай меў ахвоту папрацаваць на жалезнай дарозе з пажаданнем дабіцца, як ж.д.служачы дармавога білету на радзіму і пасколька там працаваў гражданін з вёскі Стаек, падаўнейшаму зямляк Вашкевіч Янка, і дапамог мне Цынкевічу Клемусю паступіць на Рыга-таварную станцыю рабочым на выгрузном дваре за аплату 25 рублёў месяц. І вот працуючы на выгрузцы і перагрузцы ўсевазможных тавараў у час прыбыцьця вялікай колькасьці ссыпных вагонаў прыходзілася замяняць весаўшчыка. Далей астаўшыся незадаволеным працай на Рыга-таварнай, як не было днёў адпачынку стаў хадайнічаць аб звальненьні і перайшоў працаваць на піваварны завод ільгецем, з якога ў 1914 годзе ў час закрыцьця завода вярнуўся на радзіму ў вёску Рацькавічы да маткі Югасі. На гаспадарку Бубера Пятруся і з жонкай працавалі да восені 1915 года да часу мабілізацыі ў старую армію, як льготніка 1-га разраду. З’явіўся я, Цынкевіч Клемусь, по мобілізацыі ў раней уездны горад Барысаў, быў прызначан у горад Ельню у 258-й запасны батальён 5-ю роту. Праучыўшысь Вайсковай службе ў радавых, быў вызначаны ў каманду ўчыцялей для падтрыхтоўкі к каманднаму саставу. Прабыўшы 2 ½ месяцы быў напраўлен у вучэбную каманду гэтага ж батальёну. Скончыўшы курс учэбнай каманды, атрымаўшы званьня малодшага унтэр-афіцэра, і з перайменаваньнем запаснога батальёна ў полк адправілі нас на Аўстрыйскі фронт к раке Стыры, далей Чернавіцы Радліц, дзе прабыў да часу зьвяржэньня цара і паведамленьня арганізацыі нацыянальных палкоў. У той час я, Цынкевіч Клемусь, і другія т.т. па службе запісаліся ў Латвійскі стралковы полк і былі накіраваны ў горад Вольмар з павышэньнямі званьняў старэйшы унтэр-афіцэр. Будучы ў Латышскім стралковым палку паміма ўсякай супярэчнасьці з немцамі на Рыжскім фронце прыхозілася мець справу з правіцельства Керенскага, які ў той час лічыў латышоў бальшавікамі і ўгаварыўшы наш полк накіраваў у Ніжні Ноўгарад. Спасская полесься, дзе таксама каменданту горада не спадабаўся наш бальшавіцкі полк, і накіраваў нас у горад Юрьеў Эстлянскай губерніі. Дзе былі эстонскія часьці з анцісавецкім настроем. Прыбыўшы ў Юр’еў перамагчы настрой эстонцаў саздалі іспалком, у складзе якога я, Цынкевіч Клемусь, быў выбраны намеснікам старшыні адміністраціўнай секцыі і па даручэнні разаружыў склад быўшай паліцыі горада Юр’ева. Прымаў удзел у затрымкі Карнілаўскіх войск, эшалонаў казакаў, напраўленых на падаўленьня рабочых Ленінграда. У 1918 годзе прыбыўшы на радзіму у вёску Рацькавічы з’явіўшыся на сход у Слабадзе, сходам быў абраны у міліцыянэры, дзе прабыў да прыходу немцаў. У час нямецкай акупацыі працаваў на гаспадарцы Бубера Пятруся ў вёске Рацькавічы. Па ўходзе немцаў быў абраны старшынёй Гайна-Слабадскога воліспалкома, з перайменаваннем якога ў Рэўком, сумяшчаў Вайсковы справы. На другіх выбарах у 1919 годзе быў у Земаддзеле і падаўшы заяўку ў Гаенскае лясніцтва з 1-га красавіка стаў працаваць і аб’езчыкам на быўшых памешчацкі лясах да прыходу Белапалякаў. З іх прыходу мне служба аб’езчыка ляснічым Грачовым была адмоўлена і белапалякі сталі праследваць мяне. З пачатку ад іх укрываўся, а после злавілі мяне ў хаце і забралі ў Лагойск, пратрымалі тры дні і вызвалілі. У скорым жа часе ізноўку арыштавалі і пагналі ў турму ў Смалявічы, дзе пратрымалі ў цеснай кануры в обшчай арэстанскай, а после мяне Цынкевіча і Макальскага з Гайны, Думанскага Васіля з вёскі Айнаравіч і Кадзенеўскага з сяла Корень і нейкага капітана старай арміі перавялі ў другое памяшканне з надпісам на дзвярах (палітзаключонныя), дзе дэфінзыва дамагалася плёткай дабіцца ад мяне, хто яшчэ камуніст, але ім гэтага не ўдалося. І я прабыўшы там некалькі дзён меў такія … прывялі зарыштаваныя некалькі легіянераў да нас у адно памяшканне, якія абодрылі наш дух прынесшы, ня гледзячы на вобыск у іх некалькі гранат і кажуць, што бальшавікі блізка, скора мы будзем на волі і праўда праз некалькі дзён нас выпусцілі, і я адхварэўшы некалькі часу прачакаў прыходу Савецкай улады і прыказу ад 27 лясная варта павінна заняць свае месца. Я і астаўся узноўку служыць аб’езчыкам у лясніцтве, што і да гэтага часу служу аб’езчыкам з перарывам неколькі часу займаючы пасаду лясьніка. Пражываючы ў трудна эканаміных кватэрных умовах, залазячы ў даўгі к часніку ў 1923 годзе пабудаваў хату, хлеў, прыстроіў канец пуні і купіўшы цялё за 5 пудаў жыта у вёске Мышкавічы. Кутас Тэклі выгодваў кароў і цялушку ад яе, праз кредтнаетаварыства звярнуўшыся нажыў каня, як неабходнага аб’езчыку і часова жыву на палове бацькоўскай быўшай зямлі 1 ½ дзесяціны, карыстаючыся службовым надзелам я аб’езчык не пакідаючы грамадзянскай працы. Як увесь час сябра с/с і прафесійнай як старшыня Рабачкома. І вот дробная буржуазія (сялянство, кулакі, заможнікі, эксплуататары, лесакраты, самагончыкі і выключаныя з сяброў саюза варожыя элементы) нямогуць са мной Цынкевічам змірыцца і час ад часу рыхтуюцца знішчыць. Вельмі азвярэлых спісь пры гэтым прыкладаецца. Подпіс На фото хата Клемуся Юзефа Цынкевіча, которая сохранилось до сегодняшнего дня.
Репрессии, деревня Серпищино Судили Климентия Иосифовича Цынкевича в июле 1929 по двум статьям 196 и 207. Времена меняются, а методы остаются прежние. В основе дела есть заявление от гражданина и приложены две статьи из коммунистической прессы, на этих данных, по сути, строится обвинение. Первоначально шли публикации в газете, статьи от анонима, которые были опубликованы в газете "Беларуская вёска" в 1929 году. В деле фигурируют две статьи из этой газеты: "Бесяды месца хлебнае" и "Бесяды прытулак для адшчапенцаў". На мой взгляд, ознакомившись с выписками из дела, факты в статьях и в заявлении перекручиваются, не соответствуют действительности и преподносятся в нужном для обвинения манере. К сожалению, вариант первой статьи у меня не полностью, но вторая статья, на мой взгляд, более колоритная, привожу её полностью: "Дзерыгінг Янка сын калацэўскага папа, служыў у часы польскай окупацыі жандармам, а цяпер раённы ўпаўнаважаны лясоў мясцовага значэння Лагойскага раёна. Цынкевіч Кліменці Язэпаў, з в.Сярпішчана Бесядскага с/с пры царскай уладзе быў ураднікам, пры польскай акупацыі жандармам, а цяпер аб'езчык Бесядскага лясніцтва Лагойскага раёна, старшыня рабачкома, сябра партыі. Бялькевіч узяў хабар у Палянскага Вінцуся з х.Падгубічы 30 р, за надзяленне зямлёй і з Буйніцкага з таго ж хутара, але не ўдалося надзяліць зямлёй, бо ўмяшаліся малазямельныя сялянкі Казюк Міхаліна і Зося. Цынкевіч за апошнія гады ўстроіўся так "не жыве, а як сыр у масле катаецца". Служыць аб'езчыкам, выбраны старшынёю рабачкома, мае зямлі быўшай сваёй і надзеленай каля 4 дзесяцін, службовы надзел у 5 дзесяцін і яшчэ карыстаецца сенажаццю. Са скаціны ёсць у яго 3 каровы, 3 свінні. Гэта на 2 душы сям'і. За час службы ў лясніцтве пабудаваў сабе дом 9х18 аршын, 2 хлявы, пуню і варыўню. Цыпер крыху супынімся на працы Цынкевіча. У 1924 годзе судзілі за хабар, але апраўдаўся; у 1926 годзе ўзяў у селяніна з в.Сярпішчана Гарлеўскага Янкі тавару на боты і заплаціў за гэта выбарачнай асінай з 37га кварталу Гаенскай дачы; у 1927 даў Пунтусу Ул., два сажні дроваў за парася, у гэтым жа даў свайму дзядзьку Цынкевічу Якубу з 4га кварталу Бесядскай дачы елку на 60 см за дугу. Заможніку Казюкевічу Яўхіму адпусціў 2 сажні дроў, а беднаце не дае, а свайму сваяку Буберу Макару, з в.Рацькавічы дазволіў ссеч ў 27м квартале 2 хвоі, а калі ляснік выкрыў парубку, дык Цынкевіч зрабіў вобыскі склаў пратакол на другога селяніна, які аплаціў 15 руб шрафа. Як пайшчык і член праўлення Янушкавіцкага крэдытнага таварыства Цынкевіч атрымаў пасеўную канюшыну і плоціць ім кулаку Рапчуну Я. за апрацоўку поля, які аплаціў 204 руб падатку, у часы лесараспрацовак не прымае на працу беднату, а заможнікаў. За тое, што актыўны лістаносец Цынкевіч Сцяпан у часе перавыбараў сельсавету у в.Сліжына выступіў супраць заможніка Шушкевіча, яго Цынкевіч, як старшыня выбарчай камісіі хацеў прывесці ў с/с, дык ён яго абвінаваціў ў контррэвалюцыі, дабіўся яго арышту, а потым звольніў з пасады. І.С". Далее будет заявление от Цынкевича Степана...
Репрессии, деревня Серпищино Продолжаю публиковать материалы из дела 422-1-502 хранящегося в Минском областном архиве. После "разоблачительных" публикаций в прессе, одна из которых опубликована выше, следует обращение от "не равнодушных граждан". Заява Цынкевіча Сцяпана з в.Сліжына ў Мінскую акружную пракуратуру (па руску) Цынкевич Климент Язепов, в.Слижино (на самом деле Серпищино) Янушкавицкий с/с 40 лет, безграмотный (несмотря на то что учился, и был в армии старшим унтер-офицером, сомнительный тезис), женат, он и жена бездетные, в царской армии унтер-офицер, был мобилизован в Красную армию, в 1927 году вступил в члены КПБ, с 1920 служил при Гаенском лесничестве, сначала лесником, а теперь объездчиком, является предрабочкомом, секретарём ячейки КПБ (местной) и членом с/с, председатель Янушковичского кредитного товарищества, зажиточный, имеет 1 1/2 дес.земли, кроме того, как объездчик получает площадь сенокоса на 180 пудов сена для лошади, за время своей службы при лесничестве выстроил новый шестистенный дом 9х18 аршин (фото дома выше), 2 скотских сарая новых, один сенной сарай новый и имеет 1 лошадь, 3 коровы, 3 свиньи. Находясь предрабочкомом содержал целое лето батрака из д.Мышковичи Калочевского с/с Ревяку Владимира без заключения договора, тоже само пастуха своей деревни без договора, всегда пользуется трудом сезонников, отказывает беднякам по приёму на общественные лесные работы из-за личных счётов, а принимает кулаков, которые платят 204 руб с/х налогов, то же самое местной бедноте отказывал по разработке лесоматериала, а принимает из других местностей зажиточных и кулаков. В 1924 году был судим за взятку «два пуда овса», с гр. Казюкевича Тимофея д.Слижино по недоказательству последнего оправдан (судя по всему, на самом деле судили Казюкевича за попытку дать взятку). В 1926 году взял из д.Серпищино Годлевского Ивана товару на 2 боты, за что заплатил древесиной, выборочной строевой осиной из 37 квартала Гаенской дачи, что подтвердят граждане которые пособляли Годлевскому убирать осину, это Пунтус Грыгор, Пунтус Прокоп и Пунтус Игнат. Первый два д.Серпищино Янушковичского с/с, а 3-й Игнат д.Барыски Калачевского с/с. В 1927 году дал 2 сажени дров за поросёнка Пунтусу Владимиру своей деревни. Может доказать член д.Серпищино Пунтус Грыгор. Тоже в 1927 году дал своему дяде, который живёт рядом с ним строевую ель из 4-го квартала Бесядской дачи около 60 см Цынкевичу Якову, что и в настоящее время ещё не использовал. Может и лежит в гумне последнего за что получил дугу. Может доказать член с/с Пунтус Грыгор сей же деревни. Некоторым беднякам своей деревни в дровах отказывает из-за личных счётов, а зажиточному по дружбе соседу Казюкевичу Ефиму дал 2 сажени дров, яки имеет свой лес и загружено двор и поле лесом. Как пайщик и председатель совета кредсельхоз товарищества Янкушковичского с/с получает клевер и расплачивается за работу по отработке своего хозяйства середняку Рапчуну Николаю застенка Монякова, что может доказать Цынкевич Яков д.Серпищино. В 1928 году позволил срубить 2 сосны на доски своему брату Буберу Макару д.Ратьковичи Калачевского с/с из 37-го квартала. По подозрению лесника произвёл обыск в д.Ратьковичи не у брата, а у другого соседа, обнаружив совершенно другую древесину и составил протокол на гр.Цынкевича Томаша яки заплатил 15 руб штрафу, может доказать гр. д.Ратьковичи Леонович Михаил и Жердецкий Макар Лукашов д.Ратьковичи Калачевского с/с. В прошлое лето, т.е. в 1928 году как объездчик запрещал пасвить скот на делянках которые написаны под искусственные растения всем гр., а свой скот и скот соседа которого он любит Цынкевича Осипа пасвил целое лето, гр. д.Серпищино подали заявку в Гаенское лесничество, но и сегодня ответа нет. Он же Цынкевич Климент завладел под своё влияние все местные организации. Всегда на выборных собраниях является диктатором и заставляет выбирать того кого он хочет. Можно видеть со слов члена с/с сей же деревни Серпищино Пунтуса Григора, по перевыборах с/с в своей деревне гр. хотели избавиться от его же Цынкевича Климента и голосовали за 32, а против 36, а всё таки в члены Цынкевич Климент прошёл. 12.02.1929, Цынкевич Сцепан Далее будет ответ Климента Цынкевича...
Заява ад аб'езчыка Гаенскага лясніцтва Цынкевіча Клемуся Па газэця Беларусская вёска №21(787) ад 20 лютага 1929 г у заметцы пад загалоўкам "Бясяды хлебная месца варожы элемент", ня толькі да мяне як працаўніка, а наогул да Савейцкай улады абвінавачваюць мяне Цынкевіча Клемуся у тым чаго і ў думцы маёй ня было. Па гэтаму прыкладая пры гэтым поўную аўта біяграфію свайго жыцьця і прахажденьня службы прашу высьвятліць справы і зняць з мяне гэта пятно. Адначасова паведамляю на якім грунце аперліся ложныя даносчыкі і хто яны такія. 1. Пунтус Рыгор Сцяпанаў як алкаголік, двулічнік, на кожным кроку дэзарганізуюшчы ў правядзенні ў жыцьцё пастановы і мерапрыемстваў Савецкай Улады, асабіста датычышчыеся вёскі Сярпішча дзе мне Цынкевічу Клемуся як сябру с/с амаль з часу жыцьця ў вёсцы Сярпішча, прыходзіцца весьці барацьбу за культурнае разьвіцьцё вёскі; праводзячы самаабкладаньня, знішчэньні самагонакурэньня, самахотных пасечак лесу, самахотнай пасьбы, эксплуатацыю заможнікамі і хітрымі, беднаты кааперыраваньня, арганізацыю злучнага пункта, калектывізацыю. 2. Цынкевіч Якуб Франукаў ад якога нельга выйсьці з пад яго завісімасьці беднаце як ад заможніка, захватчыка леса і эксплотатара супроць якога мной велась і вядзецца барацьба. 3. Цынкевіч Сцяпан Марцінаў з вёскі Сліжына які астаўся нездаволеным з часу перавыбараў с/с, пасколька ім было немагчыма прайсьці ў склад с/с, але рэзалюцыя ім складзеная аправяргаючая ўсі дасягненьні агульным сходам вёскі Сліжына была адхіліна і ён ня быў абраны што на думца яго гэта віна Цынкевіча Клемуся як у той час кіраўніка сходу. Вось і на думаў Цынкевіч Сцяпан падарваць аўтарытэт Цынкевіча Клемуся і затраціў не мала часу ходзячы па вёсках хоць ложнай клеветой але дабіўся. Далей прашу т. пракурора зьвярнуць увагу на прычыны аказываюшчыхся яму дапамогу у гэтым, а таксама тых асоб якія падпісваліся ў час падрыхтоўкі Цынкевіча Сцяпана і Пунтуса Рыгора. Бяру з заметкі газеты дзе сказана, што за хабар судзілі Цынкевіча. Прашу навесьці спраўкі бо суд судзіў не Цынкевіча Клемуся за хабар, а Казюкевіча Цімоха за клевету каторы самахотна высекаў быўшы яго лес і калі Цынкевіч Клемусь як аб’езчык сэквістраваў у яго гэты лесаматэрыял і склаў пратакол дык Казюкевіч Цімох сказаў што ты мне нічога ня зробіш, бо я скажу што даў табе 5 пудоў аўса і ты пазволіў сеч. Гэта мной Цынкевічам Клемусем было накіравана ў народны суд 13 вучастка і за клевету Казюкевіч панёс адказнасць па суду на 1 месяц і гэта справа была не ў 1924, а ў 1925 годзе. У заметцы сказана, што ў 1926 годзе у Гадлеўскага Янкі атрымаў тавару на боты за выбарчую асіну гэта таксама лож прыстасованая з ніжэй наступнай справядлівасьці, у 1924 годзе у селяніна вёскі Сярпішча Гадлеўскага Янкі мной Цынкевічам Клемусем была ўзята ў пазыку аўчына вырабленая і на саюзкі з усьцілкамі жаночых ботаў кож.тавару. Разлічыўся з Гадлеўскім Янкам аддаўшчы яму аўчыну не вырабляную заплаціўшы за выработак 50 кап і заплаціў за ўпамянутыя саюзкі і усьцілкі 1 рубель якія перадаў праз сына Гадлеўскага Янкі Броньку. У сучасны ж момант Гадлеўскі стаў прыбліжаным да кляўзьніка Пунтуса Рыгора па злучаю таго што ў Гадлеўскага Янкі прапала жаробка якую Гадлеўскі змарыў голадам як калеку. А як Цынкевіч Клямусь сябра с/с складаючы акт падшай жывёлы у графе колькі каштавала падшая жывёла да часу прапажы напісаў праўду што яе была каштоўнасць толькі скуры то Гадлеўскаму Янку страхоўкі не выдавалі. Гадлеўскі і ў другі раз прыносіў да мяне запіску ад страхагента з запатрабаванням указаць каштоўнасць і нягледзячы на прашанага Пунтуса Максіма які цаніў 60р а потым 25р я Цынкевіч стаючы на точкі справядлівасьці таксама запісаў што яна мела каштоўнасьці толькі скуры і Гадлеўскі Янка мусіць страхоўкі не атрымаў што не справідліва бо скуру ён скарыстаў. А адносіны Гадлеўскага Янкі да мяне сталі ўражаныя чым і скарыстаўсі Пунтус Рыгор. Далей ў заметцы гаворыцца што ў 1927 годзе Пунтусу Уладзіміру даў два сажні дроў за парасё. Гэта таксама прыстасаваная лож. Першая што дровы калі і выдаваліся то на гэта павіны быць білеты без якіх лясьніку ня выпусьцяць з лесу аб гэтым прашу т. пракурора зьверыцца ў лясніцтве. Па сутнасьці парасяці гэта прыстасоўка вось к чаму. Пунтус Сымон бацька ўказанага Уладзіміра як займаюсяйся сталяркай па заказу маім Цынкевіча Клемуся зрабіў дрыўляны сундук пры расплаце якога Пунтус Сымон бедаваў, што яму патрэбны грошы плаціць штраф за самагонакурэньня і прасіў з мяне Цынкевіча Клемуся даць яму больш каштоўнасьці гэтага сундука. Як ён з другіх браў 10-12 рублёў і я Цынкевіч Клямусь даў Пунтусу Сымону 15 руб і атрымаў ад яго ў гэтым рахунку свежую парацяці тушу ачышчаную каштоўнасьцю 2-3 рублі. Прынёс гэта мяса Пунтус Сымон сам толькі з невядомай мне прычыны аставіўшчы ў мяшку гэта мяса ў гумне на жэрдца пад хлевам. Прыйшоў у хату мне Цынкевічу сказаў што прынёс парася і дзе палажыў, а сам пайшоў з хаты і праз некулькі дзён мяшок забраў яго сын Уладзімір. Тут таксама адчыняя мне вочы што ў Пунтуса Сымона быў замер адамсціць за заплачаны ім штраф самагона. А Пунтусу Рыгору і Цынкевічу Сцяпану скарыстаць яго ў гэткім нападзе на мяне Цынкевіча Клямуся. У адносіне Якуба Цынкевіча памянелася як дзядзьку з якім у мяне Цынкевіча Клемуся ня мелася і не маецца родственнага нічога. З часу майго азнаямлення з яго кулацкім настроем і з 1926 года прыняцьця да яго рашучых мер выражаючыся ў наступным: першая за патраву паркай коньмі канюшыны Цынкевічу Ляксею вёскі Сярпішча мной як сябрам с/с быў сладзен ацэначны акт і Цынкевіч Якуб заплаціў 5 рублёў штрафу. Па другое за захват сенажаці на пасёлку Крывец Цынкевіч Якуб заплаціў штраф 25 рублёў. Па трэцьця за самахотную пасечку леса заплаціў 28 рублёў, а яшчэ гарне азліўся Цынкевіч Якуб за правядзеная самаабкладаньня ў вёсцы. Прыстасоўка елкі 60 см, як бы за дугу ні ў якім разе не праўда, бо елкі я ему не даў, а дугу у 1925 годзе ён мне сагнуў і даў за высячаны на маёй сядзібе вішняк на вазьзя і ім скарыстаны цалкам. Характэрызуючы вучот па сельска-гаспадарчаму падатку тут таксама з Цынкевічам Якубам бяда, а Цынкевіч Клемусь ему вораг, бо выкрыў усю ім карыстаемую зямлю, супярэчыў і супярэчу за неаплату Цынкевічам Якубам сельскагаспадатку за 8 дзесяцін арандаванай ім зямлі ў вёсца Жабіцы Шайбака Уладзіміра. Што тычыцца Казюкевіча Яўхіма то яму адпушчана дроў з валежа 1 куб.сажані каштоўных дроў па білету. Спраўку можна атрымаць у лясніцтве, а не два, як гаворыцца ў заметцы. У адносіне Бубера Макара і дазволу яму ссеч дзьве хвоі у кв.37 за майго боку не было і на каго складаўся пратакол і хто плаціў штраф 15 рублёў мне не вядома. На гэта прозьба к т.пракурору запытаць у даносчыка Пунтуса Рыгора, каб ён сказаў, які лясьнік выкрыў і ў каго я Цынкевіч Клемусь рабіў вобыск і на каго злажыў віну Бубера Макара. Далей адносна канюшыны тут таксама прыстасоўка. Мной быў выпадак, што астатак не разсечанай канюшыны на вызначаным вучастку перадаў засеяць гр. Рапчуну Мікалаю Язэпаву яму плацячаму падатак а можа і не, … заможніку Рапчуну Язэпу каторага і я Цынкевіч Клемусь лічу, як заможнік. Далей Пунтус Рыгор прыстасаваў што і заметка ў газеце гэта не дае лесу беднаце. Апіраецца ён на Пунтуса Максіма вёскі Сярпішча які парадку ачысткі леса нарыхтаваў некалькі дроў і не з’явіўшыся паказаў каб заклеймаваць гэты падбор і атрымаць належны дакумент, а краткай карыстаецца апалам і выпрацоўкай начал самахотнай пасечнай сырарастучых асін за што быў складзен пратакол і прагнаны з лесу з папярэджанням ня выдачы яму і сука калі няспыніць самахотную кражу леса. Апісаўшы ўсю справедловасьць сваіх паступкаў ні с чым не зьвязаных з злоўжываньнем займаючай мной пасады аб’езчыка, прашу т.пракурора ускарыць разследвання і зьняць з мяне Цынкевіча Клемуся пятно ўрадніка жандарма, хабарніка і кулацкага прыяцельства. Пасколькі ўраднікам жандарам ніколі я ня быў і прыяцелям для кулакоў я ня здолен быць, як батрак з часу ўзрослых гадоў працуючы па найму. Старшыня Рабачкому зашчышчаючы батрацтва і сялянскую беднату, сябр с/с цесно трымаючы сувязь бедняка з середняком даючы адпор кулаку пад кулачніку і ўсім іх падхалімам мешаючыму пабодове Сацыялізму. Сябра кумуністычнай партыі кіруючай жыцьцём практычнага зьместу. ПОДПІС
Репрессии, деревня Серпищино Заканчиваю публиковать материалы из дела 422-1-502 хранящегося в Минском областном архиве. Дело большое, возможно, когда-то получится ознакомиться самому. Выписывать всё вручную долго, поэтому кратко, кого опрашивали в суде и сведения о них. С подробностями можно ознакомиться в Минском областном архиве. ДопытПунтус Рыгор Сцяпанаў 1890 г.н., в.Сярпішчына, 3 1/2 дзесяціны, 2 каровы, 1 конь, сям'я 4 душы, жанаты, пісьменны, несудзімы, падсуднаму чужы. Пунтус Уладзімір Сымонаў 26 год, в.Сярпішчына, 10 дзесяцін, 8 душ, 2 каровы, 2 кані, авечак 6, свінняў 2, халасты, пісьменны, несудзімы, жыве там жа. Казюкевіч Яўхім Трасімаў 49 год, в.Сярпішчына, пісьменны, жанаты, 11 дзесяцін, 9 душ, 2 кані, 3 каровы, 5 авечак, 2 свінні, б/п, несудзімы, жыве там жа. Гадлеўскі Янка Адамаў 50 год, в.Сярпішчына, 5 дзесяцін, 8 душ, 1 конь, 2 каровы, жанаты, непісьмены, несудзімы, чужы для падсуднага, жыве там жа. Цынкевіч Тодар Сымонаў 50 год, в.Сярпішчына, пісьменны, жанаты, 3 дзесяціны, 1 конь, 2 каровы, 9 душ, жыве там жа. Бабкевіч Матрона Сямёнава 50 год, в.Сярпішчына, 3 дзесяціны, 1 каровы, 1 жэрабя, 3 душы, удава, непісьменная, б/п. Падсудны ёй пляменнік, жыве там жа. Цынкевіч Якуб Францаў 65 год, непісьменны, жанаты, б/п, в.Сярпішчына, 4 дзесяціны, 7 душ, 2 каровы, 2 кані, 5 авечак, 3 свінні, жыве там жа. Маеўскі Сымон Тодараў 28 год, пісьменны, жанаты, слыжачы Янушкавіцкага с/с Пунтус Пракоп Васільеў 29 год, в.Сярпішчына, 1 1/2 дзесяціны, 3 душы, жанаты, чужы падсуднаму, жыве там жа. Пунтус Пелагея Сыманава 40 год, в.Сярпішчына, непісьменная, ўдава, жыве там жа. Пунтус Максім Міхасёў 23 гады, в.Сярпішчына, 2 1\4 дзесяціны, 1 карова, 1 конь, 6 душ, чужы падсуднаму, бядняк, жыве там жа. Казюкевіч Тросім Тамашоў 75 год, в.Сярпішчына, непісьменны, жанаты, жыве там жа Пунтус Сымон Лукашоў пісьменны, в.Сярпішчына, удавец, б/п, жыве там жа Цынкевіч Тамаш 59 год, в.Рацькавічы, 8 дзесяцін, 6 душ, 1 конь, 2 каровы, непісьменны, жыве там жа. Жардзецкі Макар 39 год, в.Рацькавічы, непісьменны, жанаты, б\п, жыве там жа Бубер Макар Пятроў 28 год, в.Рацькавічы, 5 дзесяцін, 1 карова, 1 конь, жанаты, 5 душ, брат падсуднаму, жыве там жа. Цынкевіч Сцяпан Марцінаў 44 гады, пісьменны, жанаты, б/п, пісаў заяву. Белькевіч Мікалай Сцяпанавіч 29 год, в. В.Бесяды, служачы 28 руб заробак, несудзімы. Вірамей Амільян в.Якубовічы заявіў, што Цынкевіч Клімент быў у г. Рыга у 1913 і служыў жандармам. АпытаннеЦынкевіч Якуб, 65 год: Аб’езчык Цынкевіч прыходзіцца мне далёкім сваяком – яго бацька быў мой пляменнік. Жылі ў згодзе але яму вельмі трудна ўгадзіць. Да 1928 года я са сваёй сям’ёй апахаваў поле аб’езчыка Цынкевіча уласнай зямлі яго 4 дзес. і службовага надзела. Пасля як незахацеў працаваць то ён пачаў на мяне гнаць і зласловіць. Пунтус Уладзімір, 26 год в.Сярпішчына: Цынкевіч мне не сваяк. Бабкевіч Матруна Сямёнава, 50 год, удава, в.Сярпішчына: Цынкевіч з’яўляецца мне пляменнікам, а жывем увесь час дрэнна. Не прыняў на працу ў лес майго сына Пятра. Жонка абмершчыка Юлька. Пунтус Рыгор Сцяпанаў, в.Сярпішчына: Цынкевіч мне не сваяк. Казюкевіч Яхім Трафімав, 49 год в.Сярпішчына: Цынкевіч мне чужы чалавек. Цынкевіч Хведар Сымонаў, 50 год: Цынкевіч мой пляменнік. Ерчак Антось Язэпаў, 53 гады в.Баяры. Бубер Макар Петрусёў, 29 год, в.Радьковічы: Прыходжуся па маці братам. ДопытМаеўскі Сымон Тодараў, 28 год, скарнік Янушкавіцкага крэдытнага таварыства, кандыдат КПБ, жыве ў пас.Янушкавічы. Беланоўскі Даніла Мартынаў, 39 год, загадчык Янушкавіцкай школы, пас.Янушкавічы. Цынкевіч Сцяпан Марцінаў, 44 гады, земляроб, в.Сліжына. Гадлеўскі Янка Адамаў, 50 год, в.Сярпішчына. Бабкевіч Матрона Сымонава, 53 гады, в.Сярпішчына. Казюкевіч Яўхім Трафімаў, 50 год, в.Сярпішчына. Жардзецкі Якуб Антосеў, 32 гады, в.Якубовічы. Пунтус Рыгор Сцяпанаў, 39 год, в.Сярпішчына. Цынкевіч Якуб, 65 год, в.Сярпішчына. Пунтус Прохар Базылёў, 29 год, в.Сярпішчына. Пунтус Уладзімір Сямёнаў, 26 год, в.Сярпішчына. Далідчык Паўлюк Марцінаў, 46 год, скончыў лясную школу, памочнік ляснічага, в.Вялікія Бесяды. Верамей Емельян Янкаў, 37 год, в.Якубавічы. Тарасевіч Аляксей Язэпаў, 38 год, Братья Тарасевічы Аляксей і Нікон Осіпавы рубілі дрэвы. Жылі на х.Вінтайлазы, у 1910-1911 годзе працаваў у г. Рызе на ліцейнавым заводзе. "Добра ведаю, што ён ніколі ў Рыжскай жандармеркі не служыў. У час калі ў нас былі белапалякі, Цынкевіч служыў у іх жандармам, пры тым я сам адзін раз бачыў яго у Вайсковай польскай форме". Рачыцкі Юліян Мікалаеў, 58 год, ляснік. Прыкладзена справа на Казюкевіча Трафіма Трафімава па 174 арт ад 24.03.1925 года. Заява Цынкевіча Кліменція на Казюкевіча Трафіма ў тым, што ён публічна ў прысутнасці Грыгорыя Бубера, Леановіча Аляксея абразіў мяне абвінавачваючы што я прасіў у яго 5 пудоў аўса. АпытаннеCадовский Пётр Петров, 38 лет, женат, д.Мачулишчи Калачевского с/с. Лихтарович Михаил Осипов, 30 лет, женат, д.Мачулишчы. Казюкевич Трофим Трофимов, 57 лет, д.Слижино. Сороко Григорий Павлович, 32 года, женат, д.Слижино. Цинкевич Фёдор Семёнов, 46 лет, женат, д.Серпищино. Цинкевич Алексей Семёнов, 42 года, женат, д.Серпищино. Казюкевич Ефим Трофимов, д.Серпищино, женат. Бубер Григорий Николаев, 35 лет, женат, им.Бесяды, лесник. Леонович Алексей Сильвестров, 32 года, д.Слижино, женат. Прысуд вынесены Цынкевічу Клямусю на падставе арт КК 196 і 207б: 5 год ізаляцыі без паражэння ў правах. Пасля скарацілі да 3-х гадоў. Ёсць у справе касацыйная скарга ад Цынкевіча Кліменція. Пакінулі прыгавор ад 03.11.1929 года ў моцы. Цынкевич Клементий Иосифович приговорён 8 января 1938 года Комиссией НКВД СССР и Прокурора СССР по статье 68а УК БССР – агент польских разведывательных органов. Приговор: Высшая мера наказания. Расстрелян 26 февраля 1938 года. Место захоронения – город Минск. Реабилитирован 12 мая 1958 года. Военный трибунал БВО.
Если пробивать через Geneteka. то в середине 18го века фамилия Цинкевичи - в местностях Żyrowicze, Czyżewszczyzna ( парафия Krupczyce), далее конец 18-19 век еще Скидель, Порозов и Воложин. кто был старостой Гаенского графства на середину 18-го века и какие влдаения и где были у этого человека/фамилии?
Гаенское старовство, а не графство. Староство - это, по сути, государственная земля и староста назначался королем, дававшим привилегию. Староста не владел жителями, а всего лишь управлял этой территорией. С 1737 года старостой был сын минского стольника Михал Володкович. Он владел деревней Солоденевичи (Совденевичи) - это самый близкий к деревне Слижино его населенный пункт, но были еще, вроде бы, в том числе, и в Вилейском повете. Есть и более ранние упоминание в индексированных записях людей носивших фамилию Cienkiewicz, в частности, в 1711 году в парафии Яновиц (Janowiec) Люблинского воеводства, был заключен брак между Павлом Ценкевичем и Анной Вольской. В 1713 году у них родилась двойня Андрей и Антон, потом идет перерыв, вероятно, детей записывали в другом приходе. Следующая запись появляется через 11 лет и фиксирует рождение сына Казимира в 1724 году, в 1726 году рождается дочь Розалия Марианна, а в 1729 году у этой пары рождается дочь Марианна Хиацинта. В 1737 году, когда Михал Володкович стал Гаенским старостой, в Люблинском воеводстве в это время епископом Холмским и Белзким был сын другого минского стольника, Фелициан Филип Володкович, впоследствии ставший у грекокатоликов митрополитом Киевским, Галицким и всея Руси.
Репрессии, деревни Слижино и Ратьковичи Выписки из дела: Минский областной архив (ГАМО): 1064-1-34 Жалобы населения по приговорам в прокуратуру Логойского района (1933 года) л.103 Цынкевіч Пракоп Рыгораў вёска Сліжына 9 лютага 1933 года выяздая сесія Нарсуда Лагойскага раёна разбірала маю справу за не выезд на лесавывазкі, где знайшлі мяне віноўным і прыгаварылі на 2 гады лішэння свабоды. Я гэту пастанову лічу несправядлівай, з той прычыны, што мне было данне ад ваяводы выканаць 16 кубаметраў леску на ваеннае страіцельсва, дзе я выканаў поўнасцю. У сучасны момант я сам стараўся выяджаць па сіле возможнасці. Но беднасць мая мне не пазволіла, т.к. я жыў саўсім без хлеба, фактычна галадаю усёй сям’ёй. Мяне адрывала ад работы мая бедната, где я уделял многа часу на поіск прадуктаў, як дзеля сябе і сваёй скаціны, таксама меў атлучку па дастаўке дроў. Падпіскі ад чырвонаармейцаў 190-га палка 64-й дывізіі якія нахадзіліся на кватэры Цынкевіча Пракопа і бачылі яго беднату. Просим освободить его из заключения як бедняка: Марусенков Пётр, Буланков Иосиф, Николайченко. ПАСТАНОВА Жалобу оставить без рассмотрение, а Цынкевича Пракопа признать злостным уклонистом. л. 554 (выписки из дела по Герасиму Васильевичу Цынкевичу опубликованы выше) Цынкевіч Герасім Васільеў вёска Рацькавічы Маючы гаспадарку якая складаецца з 4 га зямлі пахаці і 2 сенажаці, 1 каня і 1 каровы. Сям’я мая малая з 3 душ, непаспела справіцца з пасевам па плану с/с да 10.05.1933 года, за што мяне прыцягнулі да адказнасці срокам на 8 год Лагойскім нар судом 10.5., але справа была абжалавана у Вярхоўным судзе які знізіў мне кару да 5 год, па колькі я не магу прызнаць сябе вінаватым таму, што мне быў дадзены кароткі тэрмін пасеву кампаніі, як плошча нашай зямлі нізкая і я не змог з ім справіцца. Я чалавек адзінокі і суд не звярнуў на гэта ніякай увагі. То прашу Вярхоўны суд БССР перагледзіць маю справу. ПАСТАНОВА Скаргу пакінуць без выніку.
Сведения из Государственного архива Минской области: У большасці справаў (фонд №5, фонд №48) будзе пералік веруючых прыходу, а таксама абавязкова спісы тых, хто шчыльна займаўся рэгістрацыяй царквы. Ёсць лісты з подпісамі тых, хто звяртаецца па рэгістрацыю. Так што можна, калі дужа захочацца, паспрабаваць адшукаць подпіс продка. І вядома прысутнічае пералік маёмасці царквы ці касцёла. ГАМО 48-1-56 Дакументы на зацвярджэнне Янушкавіцкай праваслаўнай царквы 1923-1924 гг. Спісы паўнагадовых прыхажан на 1923 год з прозвішчам Цынкевіч. Указаны населеныя пункты, поўныя прозвішчы, узрост, сваяцтва. деревня Ратьковичи Цынкевич Григорий Леонович - 49 лет жена Анна Семёнова 40 - лет Цынкевич Фома Викторов - 56 лет жена Анна Прокопова - 50 лет дочь Зинаида - 20 лет Цынкевич Алексей Леонов - 46 лет жена Олимпия Иванова - 44 года деревня Серпищино Цынкевич Стефан Иванович - 40 лет, бедняк жена Екатерина Игнатова - 38 лет Цынкевич Алексей Семёнов - 40 лет жена Марфа Степанова - 37 лет Цынкевич Яков Францев - 64 года жена София Андреева - 57 лет Цынкевич Евгения Климентьева - 60 лет, бедная дочь Евфросиния Петрова - 21 год (от второго брака, отец Петр Бубер) Цынкевич Фёдор Семёнов - 40 лет жена Анна Мартынова - 36 лет Цынкевич Анна Алексеева - 61 год дочь Мария Данилова - 19 лет Цынкевич Степан Осипов - 40 лет жена Ксения Васильева - 36 лет Цынкевич Антон Иванов - 40 лет жена Елизавета Антоновна - 37 лет Хутор Мочаны (возможно Моняково) Цынкевич Дмитрий Семёнов - 36 лет жена Павлина - 30 лет Цынкевич Тимофей Семёнов - 27 лет жена Екатерина - 26 лет Деревня Слижино Цынкевич Мартин Леонов - 34 года братья Виктор - 32 года Лука - 24 года жена Луки София Яковлева - 19 лет Цынкевич Владимир Иванов - 31 год жена Юлия Осипова - 25 лет Цынкевич Степан Мартынов - 41 год жена Татьяна Иванова - 36 лет Цынкевич Максим Семёнов - 60 лет жена Феодора Якимова - 60 лет сын Николай - 24 года Цынкевич Пётр Мартынов - 40 лет жена Наталья Фёдорова - 38 лет мать Юлия Адамова - 81 год Цынкевич Фёдор Григорьев - 50 лет жена Елизавета Степанова - 41 год Цынкевич Прокоп Григорьев - 36 лет жена Анна Феликсова - 34 года Цынкевич Степан Васильевич - 30 лет жена Елена - 28 лет В списках в деле указаны не все носители фамилии, проживавших в то время в указанных населённых пунктах. Причины, вероятно, могут быть разные. Возраст может быть условный, и очень сильно не совпадать, а может быть у кого-то и правильный. В именах и отчествах могут быть ошибки. Могут быть ошибки в приписке к населённому пункту. В указанных фондах есть списки разных церквей, с учётом того, что у многих церквей отсутствуют МК с 1865 года, помогает выявить ФИО тех, о которых сведения были неизвестны. Позже внесу изменения и дополнения в состав семей опубликованных ранее в этой теме. Позже ещё будут сведения из Гаенской церкви.
