Kolejny nekrolog : Krystyna Bohdanowicz - córka Marii i Jana Bohdanowicza ze Stajek, pasierbica Ignacego Bohdanowicza - zmarła w Sopocie 16.05.1961r.
Helena Bohdanowicz córka Marii i Jana Bohdanowicza ze Stajek, pasierbica Ignacego Bohdanowicza zmarła w Sopocie 20.09.1988 - nekrolog Dziennik Bałtycki nr 222 z 23.09.1988 http://www.bibliotekacyfrowa.eu/dlibra/publication/53986/edition/51963/content?
Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu właśnie przysłało mi świadectwo zgonu Marii Bohdanowicz z domu Tukałło - córka Mieczysława i Zuzanny, żona Ottona Bohdanowicza z Obodowiec, matka Mieczysława i Ignacego. Zmarła w 1921r. (pisze też o tym Romer, ale nie zna szczegółów jej śmierci), miała 73 lata czyli urodziła się w 1848r. - musiała być więc najstarsza z rodzeństwa tak jak ustalił to pan Dimitrij. Jak wielu w 1920r. uciekała przed Rosjanami i znalazła się w Poznaniu z córką Marią i jej mężem Michałem Ordą. Mieszkały tu też jej wnuczki, córki Mieczysława, Maria i Irena. Zmarła na serce. Nie wiem jeszcze co to jest "zakład świętego Józefa" - był taki szpital w Poznaniu przed wojną, ale był to szpital dla dzieci. Może chodzi po prostu o nazwę zakładu pogrzebowego? W każdym razie jeszcze jeden ślad więcej do historii powiatu wilejskiego.
НИАБ г.Минск фонд 319 Минское депутатское дворянское собрание опись 2 дело 160 Дело о дворянском происхождении рода Богдановичей-Дворжецких, 29.03.1829, 204 стр. дело 167 Дело о дворянском происхождении рода Богдановичей, 26. 06.1854, 37стр. дело 168 Дело о дворянском происхождении рода Богдановичей, 03.05.1857, 657стр. дело 172 Дело о дворянском происхождении рода Богдановичей, 31.12.1802, 248стр. у нас как раз в Минское воеводстве 4 разных линии Богдановичей
Znalazłam wreszcie nekrolog Mieczysława Bohdanowicza z Obodowców. Po wojnie zamieszkał w Sopocie na ulicy Stalina. Zmarł 11.01.1950 i został pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku. 17.10.1950 został ekshumowany i przeniesiony na cmentarz w Gdyni. Nie wiadomo kto go kazał ekshumować. Na cmentarzu Gdynia-Witomino jest grób jego zięcia Zygmunta Oskierki. Będę pisac do Gdyni - może czegoś się dowiem. Dziennik Bałtycki nr 14/1950 http://www.bibliotekacyfrowa.eu/dlibra/publication/11650/edition/7729/content? nieobecna córka = Maria Dembińska od 1939r. na emigracji. Czyli Irena już nie żyje. brat = Ignacy Bohdanowicz
Bronisław to jeden z braci Ottona ((Bronisław, Henryk Józef, Tadeusz, Ignacy, Henryk Marek, Otton) Бронислав Богданович - один из братьев Отто Родился 1816 г. г. 1884 г.
Dwie informacje o ostatnich Bohdanowiczach z Obodowiec. Znalazłam wreszcie nekrolog Ireny, córki Mieczysława http://www.bibliotekacyfrowa.eu/dlibra/publication/50942/edition/48957/content? Dziennik Bałtycki nr 343 z 15.12.1947r. Jej mąż zmarł Zygmunt Oskierka z Budsławia zmarł później http://www.bibliotekacyfrowa.eu/dlibra/publication/27608/edition/25762/content? Dziennik Bałtycki nr 290 z 6/7 grudnia 1964 Oboje pochowani w Gdyni na cmentarzu witomińskim. Dziś grobu Ireny już nie ma a grób Zygmunta nie jest opłacony i przeznaczony jest do likwidacji. Być może na ten cmentarz przeniesiono w październiku 1950r. Mieczysława Bohdanowicza - jego grobu już też nie ma.
Фрагмент статьи Натальи Сенько "Шляхецкі род Багдановічаў" из альманаха "Куфэрак Віленшчыны" № 1(13) 2008 г. о сыновьях Тадэуша и Людвики.
Artykuł bardzo dokładny. Zauważyłam dwa błędy: 1. Józef Bohdanowicz z Maćkowców nie był synem Ottona, ale Seweryna Bohdanowicza i bratem Adama z Zaciemienia i Jana ze Stajek 2. Stajki nie były Ignacego tylko jego żony Marii - wdowy po Janie, i Michała Bohdanowicza, syna Jana i Marii.
Возможно, юридически, Игнатий и не владел Стайками, но всячески подчёркивал, что Стайки его. Книга из библиотеки Игнатия Богдановича. "Путеводитель по Вильно" 1917 г. Имение Стайки, почта Ольковичи. https://archiwum.allegro.pl/oferta/wilno-1917-przewodnik-plan-wilna-majatek-stajki-i8557876718.html
Ma Pan wiele racji. Dla mojego ojca Ignacy Bohdanowicz był właścicielem Stajek. W spisie telefonów z 1939r. też jest Ignacy Bohdanowicz. https://kpbc.umk.pl/dlibra/publicat...ontent?ref=L2NvbGxlY3Rpb25kZXNjcmlwdGlvbi81Mg Takie były czasy, że w opinii publicznej mężczyzna był ważniejszy. Ale w historii ważny jest też status prawny i można w opracowaniu historycznym podać stan prawny majątku, a właścicielem była żona Jana. Ciekawe, jak wyglądał podział majątku po śmierci Jana. Stajki prawnie należały także do Michała, syna Jana. Do córki Heleny należał Dudzin. A Krystyna?
... Ciekawe, jak wyglądał podział majątku po śmierci Jana. Stajki prawnie należały także do Michała, syna Jana. Do córki Heleny należał Dudzin. A Krystyna?[/QUOTE] В "Адресной книге Виленского воеводства" за 1928 г. у Марии Богданович 280 га в имении Стайки, а у Михала Богдановича 726 га в имении Стайки. (смотри: Ilja) https://kresy.genealodzy.pl/zbior/pdf/pam_kniga/1928_ks_adres_woj_wil.pdf На сайте:http://www.centrum.jaroslawrokicki.pl/ есть информация о владельцах имения в 1939 г. Кристине тоже принадлежала часть имения Стайки. NAZWA MAJĄTKU POWIAT GMINA NAZWISKO WŁAŚCICIELA DUDZIN Wilejka Ilja HELENA BOHDANOWICZ DUDZIN Wilejka Ilja HELENA BOHDANOWICZ KASUTA Wilejka Kurzeniec MIECZYSŁAW BOHDANOWICZ MAĆKOWCE Wilejka Ilja MARIA BOHDANOWICZ ORPA Wilejka Kościeniewicze IGNACY BOHDANOWICZ OBODOWCE Wilejka Ilja MIECZYSŁAW BOHDANOWICZ STAJKI Wilejka Ilja MARIA, KRYSTYNA I MICHAŁ BOHDANOWICZ STARZYNKI Wilejka Ilja MIECZYSŁAW BOHDANOWICZ ZACIEMIEŃ Wilejka Ilja KAROL BOHDANOWICZ https://jaroslawrokicki.com/majatki-ziemskie-woj-wilenskiego/ Nazwa Majątku Gmina/Powiat Właściciel na 1939 r. Folwark Dudzin z majątku Stajki Olkowicze/Wilejka Helena Bohdanowicz Stajki Olkowicze/Wilejka Maria-Helena, Krystyna-Maria-Józefa-Helena, Helena-Maria-Józefa, Michał Bohdanowicz https://jaroslawrokicki.com/nazwy-majatkow/ На сайте написано, что у них возможно есть комплект документов на имение. W większości wypadkуw dokumenty są kompletne (własność, obszar, charakterystyka, klasyfikacja lasu, klasyfikacja gleb, ocena finansowa, zabudowania mieszkalne i gospodarcze) obrazujące stan na 1 września 1939 r. Adres internetowy: http://www.centrum.jaroslawrokicki.pl/
NAZWA MAJĄTKU POWIAT GMINA NAZWISKO WŁAŚCICIELA DUDZIN Wilejka Ilja HELENA BOHDANOWICZ DUDZIN Wilejka Ilja HELENA BOHDANOWICZ KASUTA Wilejka Kurzeniec MIECZYSŁAW BOHDANOWICZ MAĆKOWCE Wilejka Ilja MARIA BOHDANOWICZ ORPA Wilejka Kościeniewicze IGNACY BOHDANOWICZ OBODOWCE Wilejka Ilja MIECZYSŁAW BOHDANOWICZ STAJKI Wilejka Ilja MARIA, KRYSTYNA I MICHAŁ BOHDANOWICZ STARZYNKI Wilejka Ilja MIECZYSŁAW BOHDANOWICZ ZACIEMIEŃ Wilejka Ilja KAROL BOHDANOWICZ https://jaroslawrokicki.com/majatki-ziemskie-woj-wilenskiego/ Nazwa Majątku Gmina/Powiat Właściciel na 1939 r. Folwark Dudzin z majątku Stajki Olkowicze/Wilejka Helena Bohdanowicz Stajki Olkowicze/Wilejka Maria-Helena, Krystyna-Maria-Józefa-Helena, Helena-Maria-Józefa, Michał Bohdanowicz https://jaroslawrokicki.com/nazwy-majatkow/ [/QUOTE] Myślę, że Krystyna miała otrzymać w Stajkach część po matce. U Romera znalazłam taki zapis: 28 września, rok 1941, niedziela Odwiedził mię dziś Ignaś Bohdanowicz, którego nie widziałem przeszło od roku, odkąd po wkroczeniu do Litwy Sowietów latem roku 1940 uciekł z żoną do Warszawy. Przyjechał teraz ze swym bratem Mieczysiem i Oskierkami za przepustką formalną. Przyjechał z żoną, ale siedzi w Wilnie, bo nie odważył się jednak jechać do swych majątków Orpy i Stajek w powiecie wilejskim. Znaczna część ziemian z Białej Rusi Zachodniej nie ufa jeszcze stabilizacji stosunków na wsi i nie decyduje się jechać, a tym bardziej osiadać w swoich byłych majątkach ziemskich, których zarząd komisowy (nie własność i nawet nie zarząd samodzielny) Niemcy im oddają chętnie. Zresztą w Stajkach siedzi już i rządzi starsza córka Ignasiowej Bohdanowiczowej z jej pierwszego męża, Krystyna Bohdanowiczówna.
Mała korekta dla historyków. Właśnie dowiedziałam się, że Maria z Cywińskich Bohdanowiczowa (żona Ignacego Bohdanowicza ze Stajek) zmarła w 1945r. ale w Toruniu. Bohdanowiczowie wyruszyli jednym z pierwszych transportów z Wilna i zatrzymali się w Toruniu - tam schorowana i sparaliżowana Maria wkrótce zmarła i tam została pochowana. Grób prawdopodobnie uległ likwidacji po śmierci córki Heleny i dlatego w Sopocie napisano "grób symboliczny" - patrz włożenie 49.
РГИА Петербург Шифр Ф. 596 Оп. 10 Д. 914 Заголовок Петроградско-Тульский поземельный банк. О выдаче ссуды на 66 2/12 лет дворянину Ивану Свериновичу Богдановичу под залог имения его "Стайки" Виленской губернии Вилейского уезда Крайской волости Крайние даты 1909 - 1915
https://dzieje.pl/aktualnosci/majatek-na-sowieckiej-granicy-historia-rodu-bohdanowiczow Majątek na sowieckiej granicy – historia rodu Bohdanowiczów 12.01.2019 Zdjęcia, dokumenty i historie rodziny Bohdanowiczów, która do 1939 roku mieszkała w majątkach Stajki, Maćkowce i Zaciemienie, gromadzi od lat ksiądz Anatol Parachniewicz, proboszcz parafii w Olkowiczach pod Wilejką. „W tej historii jest wszystko – wrzesień 1939 r., aresztowania, zesłania, egzekucje, rozłąka i śmierć, armia Andersa, armia Berlinga, a jeszcze wcześniej Dowborczycy” – mówi PAP ks. Anatol, który opiekuje się parafią w Olkowiczach, niewielkiej wsi w obwodzie mińskim. Zanim jednak w mieszkańców tych ziem uderzyły kolejne kataklizmy XX wieku, prowadzili w miarę spokojne życie, typowe dla szlachty kresowej. W zbiorach ks. Anatola są kopie unikalnych rodzinnych dokumentów, zdjęcia Bohdanowiczów i innych rodzin szlacheckich, fotografie przedstawiające scenki z życia ich majątków i okolicznych wsi. „Widać, że Bohdanowicze byli dobrymi gospodarzami. Zachował się np. dokument, w którym spisywano szczegółowo, ile zboża użyczyli okolicznym chłopom” – mówi duchowny. W ankiecie osobowej Karola Bohdanowicza, właściciela majątku w Stajkach, wpisano znajomość następujących języków obcych: niemiecki, francuski, rosyjski i białoruski. „To zabawne, bo oni mówili oczywiście po polsku, ale znali białoruski i na co dzień także używali tego języka. Trudno mówić, że był to język obcy” – dodaje. Na wielu zdjęciach w albumie ks. Anatola widać mężczyzn w polskich mundurach. Karol Bohdanowicz służył w armii carskiej, a także w utworzonym w jej ramach pod koniec I wojny światowej I Korpusie Polskim gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Ciekawostką jest notka z przedwojennej gazety, zatytułowana „Adiutancki skok” i opowiadająca o niezwykłym wyczynie Michała Bohdanowicza (kuzyna Karola), porucznika w czwartym pułku ułanów: „Na czoło wysunął się koń, który po drodze zgubił jeźdźca. Miał już 50 m awansu i nikt go nie atakował. Nagle z trybun zerwał się jakiś wojskowy, przesadził barierę, chwilę biegł przy koniu i +adiutanckim skokiem+ dostał się na grzbiet konia”. Michał Bohdanowicz zdobył pierwszą nagrodę. „Bezpłatna wycieczka na Kazachstan w datach” – tak zatytułowany jest jeden z dokumentów, napisany na maszynie tuż po wojnie przez Helenę Jordan, z domu Borowską, która wraz z mężem dzierżawiła znajdujący się niedaleko majątek w Zabłociu. Opisuje w nim historię zesłania rodziny do Kazachstanu po tym, jak 17 września Armia Czerwona wkroczyła na wschodnie tereny II RP, na dzisiejszej Białorusi. Jeszcze we wrześniu 1939 r. aresztowany został mąż Heleny Józef Jordan i jej teść Kazimierz Borowski. Wiosną 1940 r. rozpoczęła się zsyłka pozostałej części rodziny, kobiet i dzieci. „14.04-25.04.40 podróż w wagonach towarowych (dali trzy razy obiad, tj. zupę)” – wspominała po latach Helena. Zrządzeniem losu Helena na kilka lat stała się opiekunką siedmioletniego Andrzeja Bohdanowicza, syna siostry Józefa Jordana, Marii. Gdy wschodnie ziemie II RP zajmowali Sowieci, Maria z mężem Karolem Bohdanowiczem byli akurat na południu Polski. „Maria była tam w sanatorium, bo chorowała na płuca, Karol pojechał ją odwiedzić. Maria zmarła w 1941 r., bo nie miała wieści o synu” – mówi ks. Anatol. Gdy do domu Jordanów w Zabłociu przyszli enkawudziści, Andrzej znalazł się tam przypadkowo, akurat składał tam wizytę. W ogóle przebywał pod opieką kuzynki ojca, Marii Bohdanowicz, której udało się samochodem uciec do Wilna, wywożąc zresztą swoje rasowe psy, o które bardzo się martwiła. 26 kwietnia rodzina Jordanów-Borowskich zostaje na ciężarówkach przywieziona do Tokarówki w Kazachstanie. Tam spadają na nią kolejne ciosy. W maju – jak wynika z notatek Heleny – umiera jej roczna córka, Marysia. Miesiąc później odchodzi jej 80-letnia matka Bronisława. Z mężem, którego we wrześniu 1939 r. zabrali Sowieci, kontakt udaje się nawiązać dopiero w 1941 r. Małżonkowie nawiązują korespondencję, ale już nigdy się nie zobaczą – Józef Jordan umrze w Republice Komi. Notatka Heleny Jordan i większość rodzinnych historii ks. Anatol ma właśnie od Andrzeja Bohdanowicza, który dzisiaj mieszka w Warszawie. „Skontaktował się ze mną telefonicznie gdzieś w 2007 r., gdy próbował w Polsce załatwić formalności związane z odszkodowaniem za utracony majątek. To właśnie wtedy zainteresowałem się losami rodziny Bohdanowiczów” – mówi proboszcz z Olkowicz. Na zsyłce Andrzej ukończył kilka klas rosyjsko-polskiej szkoły w Mamlutce. W 1946 r. wraz z Heleną wyjechał do Polski. Dzięki kontaktom z Andrzejem Bohdanowiczem, ale także dzięki poszukiwaniom na Białorusi ks. Anatol odkrywa losy dawnych mieszkańców tych ziem. Bada również historię Korpusu Ochrony Pogranicza. Pobliskie majątki szlacheckie po pokoju ryskim znalazły się praktycznie na granicy II RP i sowieckiej Białorusi. „Jedna ze strażnic KOP znajdowała się bezpośrednio na terenie majątku Bohdanowiczów w Zaciemieniu, którego część wydzierżawiono na jej potrzeby” – opowiada ks. Anatol. Z Olkowicz Justyna Prus (PAP)
Здравствуйте, пытаюсь продвинуться по линии Богдановичей. Есть Язафата (Юзефа) Богданович (~1803 г.р.), в замужестве Гинтовт, д.Старинки. Нет сведений по ее родителям. Не могу понять из каких таких Богдановичей она может быть. Есть вероятность, конечно, что не из вилейских. Но все же может кто-то сможет подсказать.
Уважаемые коллеги! Дополню о связях Богдановичей с Богуш-Сестренцевичами, о рисунке одного из трех братьев-художников здесь шла речь в самом начале темы. Прежде всего сразу уточню, что эта ветвь рода Сестренцевичей не пользовались придомком Богуш. Хотя в польской историографии их пишут именно так Богуш-Сестрженцевич, как потомков митрополита Ст. Богуш-Сестренцевича, герба Сестринец. Сестренцевич Мария-Филомена дочь Станислава (1837-1898) приходилась митрополиту внучатой племянницей, была лютеранкой по вероисповеданию. Художник Станислав Богуш- Сестренцевич (StanisławBohusz-Siestrzeńcewicz (1869 – 1927) - это ее племянник, сын брата Станислава (1834-1896) и Констанции Волян (1844-1912). В брак Мария-Филомена вступила с Богдановичем Станиславом Викеньевичем (1828-1902), в этом браке было четыре дочери: Станислава, Казимира, Констанция и Мария (нет у меня ни метрик, ни точных дат рождения). Известно только, что Станислава в браке была с неким Верцинским и умерла в Варшаве 23.10.1940 ( метрика о смерти в костеле Св. Александра). Заинтересован в новых сведениях.
В "Адресной книге Виленского воеводства" за 1928 г. у Марии Богданович 280 га в имении Стайки, а у Михала Богдановича 726 га в имении Стайки. (смотри: Ilja) Посмотреть вложение 6653 https://kresy.genealodzy.pl/zbior/pdf/pam_kniga/1928_ks_adres_woj_wil.pdf Znalazłam dzisiaj informację o ślubie Marii Bohdanowicz ze Stajek z Ignacym Bohdanowiczem z Orpy. Kurjer Litewski nr 11/1912 z 14 (27).01.1912 http://elibrary.mab.lt/handle/1/17999 На сайте:http://www.centrum.jaroslawrokicki.pl/ есть информация о владельцах имения в 1939 г. Nie napisałam, że pan Rokicki jest adwokatem, który starał się o odszkodowanie dla rodzin, które miały majątki przed 1939 w dzisiejszej Litwie, Białorusi czy Ukrainie i je utraciły. Podobno albo rodziny dostarczały mu dokumenty dla sądu albo jeździł do Wilna do archiwum i zdobywał wykazy majątków. Jest prawnikiem, nie jest historykiem.
