Скорее всего до 7 марта. 10.03 вилейский художник Э.Матюшонок будет выставляться. Три серии (по 5) картин будут посвящены трём родам: Козелл-Поклевским, Бохдановичам и Любанским.
Привет, Михаил! Вот сканы авторской генеалогии от наследников Боровских. Главная линия Юнцевичская линия Лукавецкая линия
Глянул Инвентарь воеводства Минского за 1674 г. Там есть наш Лукавец (если я правильно прочитал): Владельцем являлся пан Uniechowskie chorązyca Minskie. Простой гуглопоиск дает пару упоминаний об Униховских: Отсюда: Отсюда:
Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845 Unichowski herbu Ostoja, w księstwie Litewskim, jedenże to dom z Chodorkowskim, jako się mówiło w tomie siódmym pod herbem Ostoja. Janusz Unichowski chorąży Miński, brat jego Michał chorąży Witebski, i poseł na sejm z Witebskiego 1626. stamtąd deputowany na trybunał fiskalny Wileński. Constit. fol. 6. Hrehory trzeci ich brat, poborca w Nowogrodzkim 1589. Constitut. fol. 558. Tenże podpisał transakcją Będzińską. Synowie jego, Jan, Paweł, Piotr i Hrehory. Pawła s nowie, Krzysztof na wojnie Kozackiej pod chorągwią Pawła Sapiehy hetmana Litewskiego zabity. Samuel sędzia i wojski grodzki Mozyrski, marszałek trybunału Litewskiego w roku 1672. w ekspedycjach pod husarską chorągwią Aleksandra Ogińskiego kasztelana Trockiego, w potrzebie z Szejnem Prozorem jedenaście razów odniósł pod Smoleńskiem, w niewolą się dostawszy, rok w stolicy siedział. Województwa Nowogrodzkiego pułkownikiem obrany, pod Cimkowicami Moskwę gromiąc, dwa im zniósł tabory. Synowie jego z Kolendziarski: Paweł kapitan lejtnant u książęcia Radziwiłła, drugi [str. 201] Dominik. Hieronim Unichowski brat rodzony Samuela, z Sapiehą hetmanem po husarsku służył, w ekspedycji Szejnowskiej postrzelony, w r. 1674. wojskim był Nowogrodzkim, synowie jego, Bogusław i Jan. Janusza chorążego Mińskiego synowie, Janusz i Krzysztof. Krzysztof Unichowski sekretarz królewski, instygator w. ks. Litewskiego. Remigian sędzia grodzki Bracławski, miał za sobą Laskowską: ta Kojał. in MS. Stanisław podsędek Smoleński s poseł na sejm 1662. stamtąd komisarz do zapłaty wojsku Litewskiemu, constit. faul. 5. i w r. 1667. Constii. fol. 3. na którym też sejmie dobra Derewianczyce i Branków wzierni Słonimskiej, dziedzictwem mu puściła Rzeczpospolita w zasługach jego, i że dla ojczyzny dóbr swoich w województwie Smoleńskiem ustąpił Moskwie. Constit. fol. 14. był potem podkomorzym Smoleńskim. Stefan podsędek Smoleński poseł na sejm 1662. Constitut. fal. 2. Karol chorąży Miński 1674E. Aleksander Józef sędzia ziemski Miński 1697. poseł na sejm coronationis Augusta II. komisarz do traktatów z wojskiem Litewskim, Constit. fol. 15. umarł kasztelanem Żmudzkim koło r. 1725. Maciej sędzia ziemski Miński, z sejmu Lubelskiego 1703, deputat do boku królewskiego. Constit. fol. 16. Bogusław najprzód pisarz ziemski Nowogrodzki, w r. 1678. przy dany dla obrady do boku królewskiego, Constitut. fal. 7. w r. 1683. z sejmu deputatem stanął na, trybunał skarbowy Litewski, w r. 1687. marszałek trybunału Litewskiego, którą, funkcją i drugi raz piastował w r. 1686. już na ten czas wojewoda Trocki, z sejmu zaś 1690. komisarzem naznaczony tak na trybunał (skalny, jako tai do zapłaty wojsku Litewskiemu, przeniósł się na inne życie w roku 1700. Paweł i Remigian w województwie Lubelskiem 1674. N. była za Danielem Bienickim.
Łukawiec J(ego)m(ośćia) P(ana) Uniechowskie(go) chorązyca Minskie(go) Кружок в конце слова - сокращение от go
На сайте rcin.org.pl нашел несколько документов касающихся тяжбы некоей Теонилии Ивановской с другими семьями Ивановских, а также c Каэтаном и Вавринцом Шумскими. Братья в документе (датируется примерно 1778-м годом) названы неполнолетними, посему их представляют опекуны. Упоминаются Шумские ещё в одном документе, касательно неких Прилук.
Это очень известное имение возле Минска (на юг). Бывшее владение Богушевичей, Ивановских, а затем графов Гуттен-Чапских. Сейчас в усадебном доме Институт защиты растений. Ф. Чернявский об этом много писал Чарняўскі Фёдар. Багушэвічы-Мінькоўскія і Іваноўскія — ўладальнікі Прылук, пачынаючы з 1645 г. і да 80-х гг. XVIII ст. // Жыццё айчыне, гонар нікому. Матэрыялы Міжнароднай навуковай канферэнцыі, прысвечанай 180-годдзю з дня нараджэння Эмерыка фон Гутэн-Чапскага. Мінск, 16—18 сакавіка 2009 г. Мінск: Выдавецтва Віктара Хурсіка, 2010. С. 164—184. у него также есть про одного Унеховского Чарняўскі Ф.В. Некалькі згадак пра Казіміра Караля Уніхоўскага, пісара земскага менскага // Архіварыус. Зборнік навуковых паведамленняў і артыкулаў. Выпуск 12. Мінск: НГАБ, 2014. С. 395—407 ну и, конечно, его основные книги содержат множество упоминаний об этих родах Чарняўскі Ф.В. Ураднікі Менскага ваяводства XVI—XVIII стст. Біяграфічны даведнік. Выпуск І. Мінск, 2007. 256 с. Чарняўскі Ф.В. Ураднікі Менскага ваяводства XVI—XVIII стст. Біяграфічны даведнік. Выпуск ІІІ (канюшыя, абозныя, крайчыя, мастаўнічыя і будаўнічыя). Мінск: 2010. 287 с. Чарняўскі Ф.В. Ураднікі Менскага ваяводства XVI—XVIII стст. Біяграфічны даведнік. Выпуск ІІ (скарбнікі, стражнікі). Мінск: Выдавец Зміцер Колас, 2012. 542 с. Чарняўскі Ф.В. Ураднікі (пасады, тытулы) Менскага ваяводства XVI—XVIII стагоддзяў. Біяграфічны даведнік. Выпуск ІV (гараднічыя, мечныя). Мінск: Выдавец В.Хурсік, 2015. 509 с.
Видимо, что-то у них с сайтом, т.к. у меня не работают даже вчерашние прямые ссылки на эти документы.
A. Boniecki, Herbarz Polski, oprac. M.J. Minakowski Tekst ciągły [nieznany ojciec poniższego rodzeństwa] W początkach XV-go wieku żyło dwóch braci: Nadbor i Pomścibor, dziedziczących na Dzierżgowie. Nadbor, cześnik ciechanowski 1422 r., a Pomścibor, po bracie także cześnik 1432 r., darował 1437 r. bratankom swoim: Janowi i Mikołajowi, synom Nadbora, Zambok w ciechanowskiem i Przybniewo w zakroczymskiem (M. 3 f. 198). O Janie, synie Nadbora, nic więcej nie wiemy, Mikołaj zaś, noszący przezwisko Nagórka, (przezwisko to zdaje się wskazywać na pochodzenie Dzierżgowskich z Nagórek, w powiecie raciąskim, których dziedzice, jako Boleścice, wymienieni w przywileju ks. Ziemowita z 1408 r.), nabył w 1437 r. od braci swoich stryjecznych Wolskich, część na Woli i Grambcz (M. 336 f. 72). W 1439 r. podkomorzy zakroczymski, 1442 r. sędzia ziemski ciechanowski, 1457 r. kasztelan ciechanowski, 1464 r. kasztelan warszawski. Synów jego czterech: Paweł, Jan, Stanisław i Pomścibor, oraz córki: Katarzyna, żona 1-o v. Jana Mniszewskiego, 2-o v. Jana Strzałkowskiego i Elżbieta, żona Pawła z Grabowa. Pierwsza w 1468 i 1477 r., a druga w 1473 r. zrzekły się majątku rodzicielskiego, na rzecz wymienionych swoich braci (M. 5 f. 102; 6 f. 56, 103 i 117). ¶ Jan, syn Mikołaja, był 1445 r. na uniwersytecie krakowskim. ¶ Paweł, syn Mikołaja, pisarz ziemski zakroczymski 1454 roku, miał synów: Mikołaja, Jana i Łazarza, oraz córkę Dorotę, żonę Jana z Nakwasina, której w 1454 r. posag wyznaczył (M. 6 f. 103 i 337 f. 99). W 1495 r. nie żyli już Paweł i Jan, synowie Mikołaja, kasztelana warszawskiego i Jan i Łazarz, synowie Pawła, pisarza, zaś dwaj drudzy synowie kasztelana: Stanisław i Pomścibor, dopełnili działu dóbr z bratankiem swoim Mikołajem, który 1484 r. był na uniwersytecie krakowskim. Stanisław otrzymał Szumsk i Dzierżgówek, Pomścibor Pawłowo, a Mikołaj, syn Pawła, Dzierżgowo (M. 18 f. 81 i 338 f. 91). ¶ Stanisław na Szumsku, sędzia ziemski ciechanowski 1539 r., pisał się jeszcze Dzierżgowskim z Szumska (M. 60 f. 165 i 63 f. 281), ale już potomstwo jego zwało się wprost Szumskimi, jak: Pomścibor, właściciel Szumska, Jan Dzierżgówka, a Piotr - Rzegnowa 1567 roku (Paw.), lub Dzierżgowskimi-Szumskimi, jak Michał Rafał, podstoli i podwojewodzy wileński 1697 roku. ¶ Pomścibor, syn Mikołaja, kasztelana warszawskiego, dziedzic Pawłowa, stolnik ciechanowski 1500 r., kasztelan ciechanowski i starosta łomżyński 1507 r., ożeniony z Barbarą Bogacką (M. 340 f. 60), miał córkę Annę, żonę Pawła Kiernowskiego 1526 r., oraz synów: Jana i Mikołaja (M. 40 f. 167 i Gr. Płoc. 2 f. 188). Metryka koronna wspomina Bogackę, żonę Pomścibora, ale mogła być jego drugą żoną, bo Paprocki, współczesny i krewny Dzierżgowskich pisze, że matką wojewody i prymasa była Katarzyna Wilkanowska; daje im także drugą siostrę (Barbarę) za Janem Garwaskim, a Kiernowskiej drugiego męża, Marcina Sleszyńskiego. ¶ Jan, ze stolnika ciechanowskiego, kasztelan ciechanowski 1532 r., starosta warszawski 1533 r., kasztelan czerski 1542 r., wojewoda mazowiecki i vicesgerent księstwa mazowieckiego 1544 r. W 1550 r. starosta nurski, a 1551 r. i łomżyński. W 1550 r. otrzymał Janów, w powiecie przasnyskim, na własność, a w 1551 r. król mu zapewnił dożywotnie posiadanie starostwa warszawskiego. Umarł w 1554 r. (M. 79 f. 202; 80 f. 15 i 86 f. 262). Z Doroty z Soboty, zmarłej 1548 r., której nagrobek znajduje się w kościele św. Jana w Warszawie, miał wojewoda córkę Dorotę, za Zygmuntem Parzniewskim 1544 r. i syna Feliksa Zbożnego (Auctus) (M. 70 f. 302 i 68 f. 20). ¶ Feliks v. Zbożny otrzymał w 1547 i 1550 r. ekspektatywę na podkomorstwo ciechanowskie, którego to prawa zrzekł się w 1553 r. na rzecz Żochowskiego, a został wojskim płockim (M. 79 f. 134; 83 f. 108 i Gr. Płoc. 22 f. 733). W 1556 r. kasztelan liwski, 1557 r. kasztelan ciechanowski i następnie zakroczymski, rezygnował z tego ostatniego urzędu w 1564 r. W 1567 r. został kasztelanem sochaczewskim. W 1569 r. był i starostą osieckim. W 1571 roku zabezpieczył 17,000 fl. posagu Żonie swej, Annie Szreńskiej, wojewodziance płockiej, z którą też zeznał zapis dożywocia (M. 110 f. 116 i 117). Umarł w 1571 r., a córka jego Barbara wyszła w tymże roku za Stanisława Maciejowskiego (Zs. Warec. 12 f. 245 i M. 110 f. 118). ¶ Mikołaj, brat Jana, wojewody mazowieckiego, kanonik płocki 1522 r. (Gr. Płoc. 1 f. 49); z dziekana płockiego 1541 r. biskup nominat kamieniecki, 1542 r. biskup chełmski, następnie kijowski, w końcu arcybiskup gnieźnieński 1545 r. Umarł w Łowiczu 18-go Stycznia 1559 r. (Kor.). Erygował 1554 roku miasto Jastrzębiec, ze wsi swej dziedzicznej Kozielec, w województwie pomorskiem (M. 86 f. 1). ¶ Prawdopodobnie potomkami Mikołaja, syna Pawła, byli żyjący w 1567 r. Dzierżgowscy: Marcin, właściciel Kamienia, Kasper, dziedzic Międzylesia i Szpaków, i Jan, właściciel Przykut i Kosmowa, w ziemi ciechanowskiej (Paw.). Maryna, 1-o v. żona Samuela Kozietulskiego 1628 r., 2-o v. Wojciecha Wierzbowskiego 1645 r. (Perp. Czers. 8 f. 71 i 10 f. 565). Maciej, Stanisław i Wojciech podpisali z ziemią ciechanowską, obiór króla Michała. Józef syn Józefa i Maryanny z Dzierżgowskich, sprzedał części na Dzierżgowie Kluszewskiemu 1758 r. (DW. 80 f. 336). Franciszek, żonaty z Teresą Zielińską i Jakób, żonaty z jej siostrą, Anną Zielińską, 1-o v. Kurnatowską, 2-o v. Duninową, prowadzą proces o spadek z Cieleckimi 1780 r. Antoni zmarł 1848 r. w Radomiu. ¶ Michał, syn Szymona i Anny z Niwińskich, wnuk Pawła, udowodnił pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie 1860 r. (Akta b. Her.).
Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845 Szumski herbu Jastrzębiec (t. 8 s. 633-634) Szumski herbu Jastrzębiec, w Płockiem, Wileńskim i Brześciańskim województwach. Boxa z Szumska łowczy [str. 634] Krakowski r. 1400. na liście Jagiełła Króla danym miastu Lwowskiemu, i u Paproc. fol. 55. ale Sandomierskim go piszą, nie Krakowskim. N. miał za sobą Kryską wojewody Płockiego Ninogniewa siostrę koło roku 1500. Bartłomiej pleban Gniewczyński 1580. Nakiel. fol. 309. Adam w Płockiem 1674. Jan Szumski w Wileńskim, syn jego Stefan. Kazimierz sędzia ziemski Wileński, porucznikował pod husarską chorągwią Janusza Kiszki, hetmana Litew. z Wnuczkowny podsędkowny Wileńskiej syna zostawił Michała, Michał podstolim był i podwojewodzym Wileńskim, pod Chocimem i przeciwko Moskwie wojował pod Petehorską chorągwią., Kazimierz, i to mąż rycerski. N. podstoli Wileński, pisarz grodzki 1723. Antoni z Starodubowskiego, deputat na trybunał Litewski r. 1723. N. miał za sobą Anastazją Sieniuciankę. Tomasz Szumski r. 1778. oboźny Wileński. - Krasicki.
Взял в НИАБе дело с документами Минского губернского дворянского собрания (319-1-1176 лл. 258об-259). Там нашлись Шумские, потомки Михала Рафала, но Каэтана и Вавринца среди них нет. Утверждался в дворянстве в 1802 г. с помощью этой росписи Иосиф Ипполитович, правнук Михала-Рафала по его сыну Войцеху. Возможно Каэтан и Вавринец были потомками другого сына Михала-Рафала и утверждались в дворянстве не в Минском губернском собрании, а например, в Виленском. Хотя рядом с именами других сыновей Михала-Рафала - Даниэля и Кароля стоит пометка, которую я прочитал как "sterilis" (лат. "бесплодный"). В общем, пока не могу понять, что всё это значит, надо искать дальше. Ещё в документе есть дата рождения отца Михала-Рафала - Яна Шумского. Это 1646 год.
А это роспись неких Шуман-Шумских из того же дела. Может, родоначальник этой ветки - Ян - это тот самый Ян Войцехович, который был вычеркнут из основной росписи Шумских?
Да, в этих росписях не хватает какой-то ветки -- помимо Каэтана и Вавринца нету и пана Михаила Дзеренговского Шумского, старосты Карповицкого (уп.1761-1767) и Казимира Шумского, старосты Карповицкого и городничего виленского (уп.1712), которые вероятно были близкими родственниками (т.к. как правило староствы часто передавались близким родственникам). Вероятно к 1802 году представителей этой линии в Минской губернии не присутствовало (вымерли?)
Кстати документы Минского губернского дворянского собрания часто не отражают полную картину. Недавно столкнулся на примере некоторых дворянских семей, сравнив их с данными из РС. Последнии оказались более информативны.
